بررسی و مقایسه رفتاری دیوارهای برشی با هسته دایروی نسبت به دیوارهای برشی متداول

یکی از راههای مناسب برای افزایش مقاومت سازه های بتنی در مقابل نیروی جانبی زلزله ، استفاده از دیوارهای برشی می باشد . این دیوارها با جذب نیروی برشی حاصل از زلزله ، از بوجود آمدن تغییرمکانهای بزرگ در سازه و متعاقبا تخریب آن جلوگیری می نمایند .از طرفی در این سیستم ، شکل و محل قرارگیری دیوارهای برشی تاثیر مهمی روی رفتار سازه ای تحت بارهای جانبی دارد . به غیر از محدودیتهای معماری که شکل و محل قرارگیری دیوار برشی وابسته به آن است ، معیارهای دیگری در سازه همچون کمترین تغییرمکان جانبی و یا بیشترین درصد جذب انرژی را می توان به عنوان هدفی مهم در تعیین شکل و محل دیوارهای برشی برای اینگونه ساختمان ها مطرح کرد .مقاطع دایروی نسبت به مقاطع مربعی دارای پایداری بسیار بهتری می باشند و عملکرد آنها در برابر زلزله در تمامی جهات یکسان است ، حال آنکه مقاطع مربعی فقط برای دو جهت اصلی در برابر زلزله طراحی می شوند و در جهات دیگر عملکرد آنها در برابر زلزله چندان مشخص نیست . همچنین مقاطع دایروی به علت عدم وجود گوشه در آنها دارای توزیع تنش بسیار مناسب تری نسبت به مقاطع مربعی می باشند و در نهایت می توان به عملکرد پیچشی بهتر این مقاطع نسبت به مقاطع مربعی اشاره کرد .در این پژوهش ضمن معرفی رفتار دیوارهای برشی ، به بررسی و تعیین میزان تاثیر جایگزین کردن یک هسته ی دیواربرشی با مقطع مربعی با یک هسته ی دیوار برشی با مقطع دایروی در تغییرمکانهای جانبی و توزیع تنش نیروها می پردازیم .

Keywords:

سازه های بتنی , شکل دیوار برشی , تغییر مکان جانبی , درصد جذب انرژی