برنامه ریزی کاربری زمین در جهت کاهش خطر پذیری زلزله ( نمونه موردی منطقه 5 با تاکید بر محله حصارک)

مقاله حاضر با توجه به ماهیت تحلیل و کاربردی با پیمودن چند مرحله اصلی زمینه پاسخگویی به سوالات پژوهش و دستیابی به اهداف را فراهم می آورد: مرحله نخست: در این مرحله بر اساس مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و تحلیل محتوا بر روی متون مرتبط عوامل و مولفه های تاثیرگذار بر تبدیل رخداد طبیعی(زلزله) به سانحه شناسایی می شود و سپس با توجه به ویژگی های شهر تهران و منطقه 5 این شهر مولفه های تاثیرگذار برای این شهر و منطقه استخراج می شود. مرحله دوم: در این مرحله با توجه به مولفه های شناسایی شده وضعیت منطقه موردمطالعه از منظر هر یک از مولفه ها شناسایی می شود و پهنه های پرخطر در منطقه بر اساس تلفیق عوامل و مولفه ها شناسایی می شود. مرحله سوم: با توجه به مولفه های شناسایی شده و بررسی منطقه و بررسی پهنه های پرخطر در محدوده راهکارهای مناسب به منظور کاهش آسیب پذیری منطقه در برابر زلزله تدوین می شود. با توجه به مطالعات اولیه صورت گرفته در این خصوص، سه مولفه اصلی در افزایش آسیب پذیری مناطق شهری در برابر زلزله موثر هستند که عبارت اند از: در معرض بودن، ظرفیت تحمل و مخاطره. با توجه به این سه عمل در صورت کنترل و آمادگی برای مواجه بر اساس این سه عامل می توان زمینه کاهش آسیب ها را فراهم آورد. به منظور اندازه گیری این مولفه ها پس از تدوین شاخص های مرتبط، لایه های مربوطه در نرم افزار Arc Gis تهیه می شود و لایه های تدوین شده پس از تعیین وزن با یکدیگر تلفیق می شوند و درنتیجه پهنه های آسیب پذیر شناسایی می شوند.