میلاد علی زاده گلدیانی
جبارعلی ذاکری

مقاومت جانبی خطوط راهآهن از جمله موارد مهم و تاثیر گذار در طراحی خطوط آهن محسوب می شود. در چند دهه اخیر تلاش هایزیادی برای ارائه راهکارهایی برای افزایش مقاومت جانبی در برابر بارهای اعمالی بر خط آهن ناشی از عوامل گوناگون و همچنینتخمین و اندازه گیری آن، انجام گرفته است. مقاومت جانبی تراورس خط بالاستی، بدلیل نداشتن اتصال دیگری به جز اتصال تماسیبا بالاست، تابع اصطکاک بین تراورس و بالاست میباشد. در این پروژه سعی بر آن بوده است تا روشی نوین و ابتکاری با استفاده ازایجاد تکیه گاه های جانبی، مقاومت جانبی را افزایش داده و مورد آزمایش قرار گیرد. استفاده از تکیه گاه جانبی در خطوط ریلی برایاولین بار جهت افزایش مقاومت جانبی خط آهن مطرح و مورد استفاده قرار گرفت و سعی بر آن شد تا با استفاده از آن، حرکت جانبیخط آهن محدودتر شود. بدین منظور آزمایشات STPT و TPLT در خط واقعی و در دو حالت خط بالاستی سنتی و خط با تکیه گاهجانبی انجام پذیرفت. نتایج حاصل از این آزمایشات، افزایش قابل ملاحظه در مقاومت جانبی برای آزمایش STPT و افزایش بیش از2.5 برابری مقاومت جانبی خط در آزمایش جابجایی پانل خط، TPLT میباشد. البته نتایج بدست آمده را میتوان چنین تفسیر نمودتا حد جابجایی 5 میلی متر افزایش نیرو تقریبا خطی بوده و پس از آن با توجه به تکیه کردن تراورس به پایه کنسولی جابجائی تراورسمحدود شده و سختی جانبی خط رفتار دوخطی از خود نشان میدهد و بدین ترتیب با اضافه شدن بار تغییر مکان جانبی در خطدیده نمی شود و میتوان عملکرد موفق این سیستم را در تامین مقاومت جانبی به وضوح دید. همچنین افزایش دوره های تعمیر ونگهداری بالاست شانه و کاهش در هزینه های ساخت و تعمیر و نگهداری خط آهن از جمله دیگر مزایای استفاده از این روش می باشد.

مقاومت جانبی خط آهن، کمانش خط، پایداری جانبی، تکیه گاه جانبی، TPLT, STPT