تحلیل تاثیر خوانایی بر پایداری اجتماعی با روش چیدمان فضایی نمونه موردی:فرهنگسرای خاتم الانبیا رشت

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICSP01_056

تاریخ نمایه سازی: 1 تیر 1398

Abstract:

کنش اجتماعی و یا تعاملات اجتماعی ابتدایی ترین عامل شکل گیری اجتماعات بشری است که از رابطه دو سویه بین افراد شکل میگیرد.و یکی از عوامل دست یافتن به پایداری اجتماعی تلقی می شود.در این راستا،وجود زمینه ای برای شکل گیری تعاملات اجتماعیمثبت و کارا که بتوان حضور افراد و رابطه دیگران را شکل دهد مهم و ضروری است.تکنیک چیدمان فضا،مجموعه ای از نظریه و روشهایی است که به پدیدارشناسی فضا می پردازد و می توان از آن به عنوان یکی ازمهمترین روش های معاصر ریخت شناسی فضا نام برد.در دوره معاصر روش های مختلفی برای تحلیل فضای معماری به کار گرفته شدهاست.روش تصویری،تاریخی و اقلیمی برخی از آنها می باشند.روش اسپیس سینتکس که در این پژوهش به چیدمان فضا ترجمه شده است. قرابت موضوعی و مفهومی به شیوه دسته بندی واژگان در ادبیات داشته که آن را چیدمان می نامند.به کارگیری این روش از اوایل دهه هفتاد در مدرسته بارتلت انگلستان رواج یافت.به مدد این روش که اولین بار از سوی استیدمن،بیل هیلییر و جولیان هانس مطرح شد،باب تازه ای از مبحث ریخت شناسی در معماری گشایش یافت.این روش از نظر تکنیکی در حال رشد روز افزون می باشد که ضرورت پرداختن به آن را روشن تر می کند.سعی پژوهش حاضر تحلیل ساختار فرهنگسرای خاتم الانبیا رشت با استفاده از فن space syntax به منظور شناسایی فضاهای دارای خوانایی بیشتر و این مهم از طریق بررسی نقشه های چیدمان فضا بدست خواهد آمد.که با کمک تحلیل نقشه های گرافیکی مستخرج از نرم افزار نحو فضا به نقد میزان موفقیت فضا از نظر مسیر یابی و خوانایی پرداخته است.نرم افزار نحو فضا به عنوان یک روش برای تفسیر رابطه هم بستگی بین ارتباط و هم پیوندی در پلان استفاده شده و نقشه گرافیکی (VGA) برای تصدیق کمبودهای طراحی بنا با در نظر گرفتن قابلیت دسترسی و حرکت برای کاربران بررسی شده است.که نتایج بدست آمده نشان می دهد که از لحاظ ارتباط فضاها با هم ، طبقه همکف وضعیت بهتری دارد و این ویژگی در طبقات بالاتر کاهش یافته است.

Keywords:

پایداری اجتماعی , خوانایی , چیدمان فضایی , فرهنگسرای خاتم الانبیا رشت

Authors

سپیده پورپناه

کارشناسی ارشد،گروه معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت،ایران

حسین صفری

استاد یار،گروه معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت،ایران