تعامل الگوهای معماری بومی و معماری پایدار (مطالعات موردی: باغ دولت آباد یزد)

اندیشمندان و صاحبنظران در طول اعصار از دیدگاه های مختلف به تعریف معماری بومی و مفهوم کاربردی آن پرداخته و به بیان الگوهای این گونه معماری می پردازند. از سویی دیگر مفهوم پایداری و شناخت الگوهای پایداری همسو با معماری بومی مورد توجه قرار گرفت. ریشه شناسی این دو مفهوم مشابه از زمانی اهمیت یافت که مفهوم محلی نمودن و بومین در پایداری مطرح گردید. در همین راستا کلیت الگوهای معماری و شهرسازی بومی می تواند راه کارهایی را به ما ارائه کند که نه تنها همگام با رعایت الگوهای پایداری است، بلکه معماری ما را به سوی تجارب و هویت گذشته از جزء تا کل می کشاند؛ در نتیجه این مقاله علاوه بر معرفی این الگوها و تعامل میان این الگوها و بررسی باغ دولت آباد در زمان و مکان خودش به عنوان الگویی مناسب برای رویکرد معماری بومی و معماری پایدار در پی بررسی و تبیین موردی چگونگی انطباق پذیری ضوابط و الگوهای معماری بومی و معماری پایدار در معماری باغ دولت آباد یزد و دستیابی به راهکارهای طراحی اقلیمی به کار گرفته شده در بناهای این دوره جهت استفاده از آنها در طراحی ساختمان های جدید به منظور استفاده از انرژی های پاک و نمحدود وکاهش آلودگی حاصل از سوخت های فسیلی می باشد. از همین رو با مطالعه باغ دولت آباد یزد می توان نتیجه گرفت که با توجه به اقلیم گرم و خشک یزد، در ساخت این باغ نیز اصول و فنون معماری پایدار که در معماری بومی منطقه به وفور استفاده می گردیده به کار گرفته شده است و وجوه مشترک زیادی میان الگوهای معماری بومی و معماری پایدار در این باغ به چشم می خورد. در همین راستا پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و توصیفی تاریخی، گردآوری داده ها از روش کتابخانه ای ومیدانی و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش کیفی بهره برده شده است.

Keywords:

معماری بومی , معماری پایدار , باغ دولت آباد , یزد