قادر احمدی - استادیار گروه شهرسازی، دانشکده معماری
محمدحسین پورحسن زاده - انشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، گروه شهرسازی، دانشکده معماری، شهرسازی و هنر، دانشگاه ارومیه

بافت های تاریخی شهرها جزیی از هویت و شناسنامه فرهنگی مردم و ساکنین اصلی شهرها محسوب می گردند. میراثیکه به عنوان ثروت های فرهنگی لازم است با بهترین شیوه حفظ شده، در کنار دخالت ها و طراحی های آگاهانه در اختیارنسل های بعدی قرار گیرند. در کشورهای مختلف بسته به شرایط آنها سیاست ها و برنامه های مختلفی در دوره هایمختلف جهت حفاظت از بافتهای تاریخی شهرها تدوین و بکار گرفته شده است، کشور ایران نیز از این قائده مستثنینبوده و در دوره های مختلف جهت حفاظت از بافت های تاریخی سیاست ها و اقداماتی صورت گرفته است. در همین راستاهدف اصلی پژوهش حاضر بررسی سیر تحول سیاستها و برنامه های حفاظت از بافت های تاریخی در ایران در قبل و بعداز انقلاب اسلامی میباشد. پژوهش حاضر از نظر هدف، پژوهشی کاربردی و از نظر روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی استکه در آن با رجوع به منابع و مطالعات انجام شده، سیر تحولات سیاست ها و برنامه های حفاظتی قبل از انقلاب یعنی ازسال 1164 تا 1357 و بعد از انقلاب اسلامی در دو دوره یعنی از پیروزی انقلاب اسلامی تا تشکیل سازمان میراث فرهنگی (1364-1357) و از تشکیل سازمان میراث فرهنگی تا کنون (1390-1364)، مورد بررسی قرار گرفته است.

حفاظت، بافت های تاریخی، برنامه ها و سیاست ها، ایران