توسعه مدل پذیرش فناوری (TAM) در زمینه پیاده سازی طرح جامع مالیاتی

پیشرفت های چشمگیری که در زمینه فن آوری اطلاعات به وقوع می پیوندد موجب حرکت هر چه سریع تر سازمان ها به سمت استفاده از این فن آوری گردیده است. اما با این حرکت وسیع، فراگیر و گاه رقابی، پذیرش و موفقیت سیستم های اطلاعاتی در سازمان ها تبدیل به بحثی گردیده که توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود معطوف داشته است. هدف ما در این پژوهش، توسعه مدل پذیرش فناوری دیویس از طریق بررسی اثرات خصوصیات طرح جامع مالیاتی بر باور کاربران نسبت به منافع طرح جامع مالیاتی می باشد. تحلیل داده ها بر مبنای هدف و روش پژوهش بر اساس پرسشنامه های گردآوری شده از 197 کاربر طرح جامع مالیاتی در اداره کل امور مالیاتی شرق تهران به عنوان نمونه آماری صورت گرفته است. به منظور برازش مدل و بررسی فرضیه های پژوهش از مدل سازی معادلات ساختاری مبتنی بر رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS) استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن است کیفیت سیستم، اطلاعات و خدمات در پذیرش طرح جامع مالیاتی نقش مهمی را ایفا می کند و می تواند به بهبود عملکرد سازمان منجر شود. یافته های این پژوهش در ارتباط با پذیرش طرح جامع مالیاتی و عوامل موثر بر آن (سهولت استفاده ادراک شده، سودمندی ادراک شده، باور به منافع طرح جامع مالیاتی، کیفیت سیستم، اطلاعات و خدمات) توانایی این سیستم را برای سازگاری با شرایط جدید تسهیل می کند.

Keywords:

مدل پذیرش فناوری , طرح جامع مالیاتی , کیفیت سیستم , سودمندی و سهولت ادارک شده.