رحیم سرور - استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
نوبخت سبحانی - هیات علمی دانشگاه پیام نور ارومیه

طرح راهبردی حریم پایتخت با هدف برآوردن انتظارات زیادی که در طرح جامع تهران در رابطه باساماندهی و رفع معضلات حریم تهران تعریف شده بود، به مورد اجرا گذاشته شد و پس از انجام مطالعات مفصل در نهایت در سال 1395 توسط شورای عالی شهرسازی و معماری ایران به تصویب رسید. این طرح در راستای برآوردن انتظارات گفته شده، مطالعات زیادی را انجام و در نهایت نسبت به ارائه منطقه بندی کاربری اراضی، ضوابط و مقررات ساخت و در نهایت پیشنهاد ساختار مدیریتی مطلوب حریم اقدام نمود، اداره کل حریم شهرداری نیز در این مدت تلاشهای زیادی را بکار گرفته تا بتواند از ظرفیتهای نهفته این طرح استفاده نماید و با رفع نواقص قانونی و همگرا ساختن نهادهای سیاست گذار زمینه را برای استقرار مدیریت یکپارچه حریم فراهم آورد. در همین راستا انواع طرحها را در دستور کار قرار داده است در همین زمینه میتوان به تهیه طرح امکانسنجی مدیریت یکپارچه حریم و همچنین طرح ساختاری حریم در ادامه طرح جامع حریم پایتخت اشاره نمود، ولی با تمام پیگیریها هنوز ملاک عمل شهرداری در مدیریت حریم همان خط 1200 کیلومتر مربعی بوده و مساله حریم 6000 کیلومتر مربعی و ساختار مدیریتی و ضوابط و مقررات آن در هاله ای از ابهام قرار دارد، لذا به نظر رسید که در این مطالعه یک بررسی روی همین موضوع صوزت گیرد تا ببینیم این طرح و طرحهایی که در ادامه آن تهیه شده و یا در دست تهیه هستند در کدامین زمینه ها موفق بوده و برای عملیاتی ساختن آنها چه راهکارهایی را باید در دستورکار قرار داد.لذا ابتدا با استفاده از نظرات کارشناسان خبره نسبت به احصای 76 متغیر اقدام و با انجام تحلیلهای لازم نتایج آن آورده شده است.

حریم پایتخت، کارآمدی، اثربخشی،منطقه کلانشهری تهران