ذینفعان محلی و توسعه پایدار گردشگری در محور جاده چالوس

ذینفعان محلی گردشگری از طریق ارتقاء شاخص های توانمندسازی آنها برای مشارکت در فرآیندتوسعه پایدار گردشگری همواره مورد توجه بوده است. اما این مقوله در ایران در برنامه ریزی توسعه گردشگری هنوز با چالشهای عدیده ای مواجه است. براین شالوده، پژوهش حاضر، شاخص های اثرگذار بر روش توانمندسازی ذینفعان محلی گردشگری را برای مشارکت آن ها در فرایند توسعه پایدار گردشگری سکونتگاه های محور جاده چالوس مورد واکاوی قرار داده است. این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی و از طریق مراجعه حضوری به بررسی توانمندسازی و مشارکت ذینفعان محلی در فرآیند توسعه پایدار گردشگری پرداخته است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس و نرم افزار جی ای اس انجام شد. نتایج آشکار نمود که توسعه گردشگری در ناحیه مورد مطالعه به دلیل غلبه رویکرد کارشناس محور و توجه به شاخص های توانمندسازی بر اساس منافع اقتصادی، موجب نابسامانی های اجتماعی و محیط زیستی در ناحیه مورد مطالعه شده است. بنابراین، توجه به ارتقاء شاخص های توانمندسازی به منظور تغییر در رفتار و کردار ذینفعان محلی گردشگری برای مشارکت داوطلبانه آنها برای بهبود ابعاد محیطی اکولوژیک، اجتماعی فرهنگی و اقتصادی گردشگری توصیه می شود.

Keywords:

توانمندسازی , ذینفعان محلی , مشارکت , توسعه پایدار , گردشگری