رویکردها و روش ها درطبقه بندی کاربری های زمین

زمین یک موضوع مشترک است. زمین منبعی محدود بوده و باید برای تامین نیازهایی چون مسکن،اشتغال، مغازه ها، غذا، حمل و نقل، سوخت، مصالح ساختمانی، و تفریح به نحوی از آن استفاده گردد که کمبودی بوجود نیاید و در عین حال از چیزی حفاظت کنیم که بیش از هر چیزی در اطراف ما وجود دارد و برای آن ارزش قائلیم. اصولا ماهیت زمین ثابت نبوده و در حال تغییر و تحول است و شناسایی بهینه یک سرزمین و بهره برداری از مواهب طبیعی آن از دیر باز دارای اهمیت می باشد.انتخاب نوع استفاده از زمین همواره قسمتی از سیر تکاملی جوامع انسانی را تشکیل داده است. استفاده از اراضی بایستی بر پایه شناخت کامل محیط طبیعی و همچنین انواع استفاده های مورد نظر استوار باشد. به عبارتی ارتباط متقابل و تعامل بین انواع اراضی و استفاده های ممکنه از آن همواره باید مد نظر قرار گرفته و در برنامه ریزی سرزمین مورد توجه باشد. یکی از مهم ترین وظایف ارزیابی اراضی، درک و تشخیص ارتباط بین محیط طبیعی و انواع استفاده های ممکنه یا (طبقه بندی کاربری) در راستای تامین اطلاعات پایه برای برنامه ریزان اراضی می باشد. در این مقاله سعی شده است ضمن بررسی روش ها و دیدگاه های طبقه بندی کاربری اراضی متفاوت، که توسط دانشمندان و موسسات این حوزه شکل گرفته است، طبقه بندی هماهنگ با محیط ایران و ساختار اقتصادی جامعه ارائه گردد.

Keywords:

کاربری اراضی , طبقه بندی اراضی , برنامه کاربری اراضی , شدت فعالیت , شدت کاربری