بررسی تاثیر تمرینات نوروفیدبک بر توانبخشی حرکتی بیماران با آسیب مغزی: مرور سیستماتیک
Publish place: National Conference on Rehabilitation and Rehabilitation
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 401
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
RCMED01_026
تاریخ نمایه سازی: 3 تیر 1398
Abstract:
سابقه و هدف: بیماران پس از ابتلا به آسیب مغزی؛ دچار ناتوانی های زیادی از جمله اختلالات حرکتی می شوند که ایناختلالات؛ جنبه های مختلف زندگی و فعالیت های روزمره آنان را تحت تاثیر قرار می دهد و نیاز به توانبخشی بیماران پس از ابتلابه بیماری را اجتناب ناپذیر می سازند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات نوروفیدبک بر توانبخشی حرکتی بیماران باآسیب مغزی است. روش جستجو: این مطالعه مروری سیستماتیک با جستجو در سایت های علمی Iranmedex, google scholar ،Magiran ،SIDبا کلیدواژه های تمرینات نوروفیدبک،کیفیت زندگی، توانبخشی، آسیب مغزی و معادل انگلیسی آنها طی 10سال اخیر انجام شد و از مقالات توصیفی- تحلیلی نیز استفاده شده است.یافته ها: یافته های مطالعات مختلف شان داد که 14 جلسه تمرینات نوروفیدبک باعث افزایش تعادل بیماران با آسیب مغزیمی شود و می تواند آثار مطلوبی بر ثبات وضعیتی بدن و کم شدن خطر سقوط بیماران گردد به گونه ای که بیماران نیازمند بهکمک در حین راه رفتن و ایستادن می توانند در پایان تمرینات، خودشان بدون کمک بایستند و یا با کمک کمتری حرکت کنند.نتایج مطالعات مختلف نشان داد که استفاده از تمرینات نوروفیدبک بعنوان یک وسیله غیرتهاجمی و بدون خطر در حفظ سلامتی وحفظ بازیابی تعادل افراد با آسیب مغزی، بهبودی معنی داری را در تعادل و عملکرد جسمانی افراد ایجاد کرده و علاوه بر اینکه برامواج مغزی موثر در حرکت تمرکز دارد؛ مشکلات ناشی از سقوط و آسیب دیدگی را نیز جبران می کند که این امر می تواند رویعملکرد حرکتی، تعادل و جنبه های روانی از جمله کیفیت زندگی تاثیر گذارد و بیمار را هر چه بیشتر به فعالیت فیزیکی ترغیبنماید تا عوارض کمبود جسمانی در این افراد جبران شود.نتیجه گیری: از یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که تمرینات نوروفیدبک می تواند بعنوان یک روش مناسب و موثربرای توانبخشی حرکتی بیماران با آسیب مغزی مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین می تواند در توانبخشی بعنوان یک برنامه مکملجهت بالا بردن کارایی این بیماران قرار گیرد.
Keywords:
Authors
نجیمه یوسفی
کارشناس پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گراش، گراش، ایران
یعقوب مدملی
دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری داخلی جراحی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران