فرشته فرخندگان - دانشجوی کارشناسی پرستاری ، کمیته تحقیقات دانشجویی ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دزفول ، دزفول ، ایران
زینب غلامی - دانشجوی کارشناسی پرستاری ، کمیته تحقیقات دانشجویی ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دزفول ، دزفول ، ایران
فردوس پلارک - مربی بالینی ،دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد دزفول ، دزفول ، ایران

سابقه وهدف: رضایت شغلی به عنوان مهم ترین نگرش، به طرز تلقی یا قضاوتی که کارکنان نسبت به شغل و محیط کار خوددارند بازمی گردد. منظور از رضایت شغلی ، آن است که وی به طور کلی شغل خود را دوست داشته و نگرش مثبتی نسبت به آنداشته باشد. توجه به سلامت روان درتمام عرصه های زندگی از جمله زندگی فردی، اجتماعی و شغلی حائز اهمیت می باشد.پژوهش حاضر به رابطه رضایت شغلی بر سلامت روان کارکنان زن ستاد مرکزبهداشت شهر دزفول درزمستان 1397 می پردازد.مواد وروش ها:پژوهش حاضر ازنوع توصیفی-مقطعی می باشد وجامعه اماری پژوهش کارمندان زن دربخش های اداریواموزشی ستاد مرکزبهداشت بوده است.نمونه گیری دراین بخش بصورت تصادفی ساده انجام پذیرفت.طبق بررسی های انجام شدهداده ها درقالب دوپرسشنامه رضایت شغلی وسلامت روان گرد اوری شد.داده ها باازمون های تی تست،انووا وپیرسون تحت نرم افزارSPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها:در پژوهش حاضر مجموعا 54 نفر از کارکنان زن ستاد مرکزبهداشت موردمطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی افراد (5/93±34/1) بود. میانگین نمره رضایت شغلی (12/18±133/12) و میانگین نمره سلامت (15/97±56/9) بود. نتایج نشان داد که بین مولفه های رضایت شغلی ، سلامت روان وسن،مدرک تحصیلی همچنین نوع استخدام افراد رابطه معنا داری وجود ندارد (p> 0.05). همچنین مشخص شد که بین سلامت روان ورضایت شغلی رابطه معنا دار ومثبتی وجود دارد (p<0.05) و (r=0.33). نتیجه گیری:یافته ها حاکی از ان بود که بین رضایت شغلی وسلامت روان ارتباط وهمبستگی وجود دارد. سطح رضایتمندیشغلی، عامل مهی بر سلامت روان کارکنان است. همچنین مدیران با فراهم نمودن زمینه های رضایت شغلی برای کارکنان میتوانندبر سلامت روان، کارآیی و اثربخشی انان موثر واقع شوند.

رضایت شغلی، سلامت روان، اشتیاق شغلی