بررسی عوامل بازدارنده و عوامل انگیزشی انجام غربالگری و خودآزمایی سرطان سینه

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 348

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

RCMED01_092

تاریخ نمایه سازی: 3 تیر 1398

Abstract:

سابقه و هدف : از بین انواع سرطان ها، سرطان سینه از عمده ترین و کشنده ترین عامل مرگ در زنان به حساب می آید. سنابتلا به سرطان پستان در زنان ایرانی در مقایسه با زنان کشورهای پیشرفته حدود 10 سال کمتر است. امروزه غربالگری سرطانابزار اصلی تشخیص زودرس و شروع به موقع درمان به منظور بهبود پیامدها و میزان بقا و نجات جان بیماران از اهمیت زیادیبرخوردار است. خودآزمایی از جمله موثرترین شیوه ی تشخیص زودهنگام سرطان پستان می باشد. لذا این مطالعه با هدف تعیینعوامل بازدارنده و عوامل انگیزشی انجام غربالگری و خودآزمایی سرطان سینه انجام شد.روش جستجو: این مطالعه مروری سیستماتیک با جمع بندی مقالات متعدد از بانک های اطلاعاتی و سایت های معتبر علمی sid، pubmed ,magiran و موتور جستجوی googlescholar و علم نت با کلید واژه های غربالگری، خودآزمایی، سرطان سینه و سرطان پستان و معادل انگلیسی آنها طی سالهای 2014 تا 2018 انجام شد. در این مطالعه از مقالات توصیفی و تحلیلی و مداخله ای بهره گرفته شده است.یافته ها: در پژوهش های بررسی شده نشان دادند که عواملی همچون آگاهی از اهمیت برنامه های غربالگری، تشخیص زود هنگامسرطان، توصیه ماما و سایر پرسنل بهداشتی، مشاهده سرطان در اطرافیان، مرگ یکی از نزدیکان، ترس از ابتلا به سرطان، متاهلبودن، احساس درد و شک به وجود توده در پستان و جدی بودن خطر ابتلا به سرطان، دسترسی به مراکز انجام دهنده ی معایناتو کسب اطلاع از طریق رسانه ها موجب تشویق افراد به مشارکت در برنامه های غربالگری و انجام خودآزمایی می باشند اما عواملبازدارنده مشارکت در برنامه های غربالگری و انجام خودآزمایی، عدم توصیه پزشک، نبود آگاهی از روش انجام دادن برنامه ها،نداشتن سابقه بیماری پستان، سهل انگاری، عدم وجود مشکل و نداشتن علامت، بی اطلاعی از احتمال وجود سرطان، ترس از ابتلابه سرطان، مشغله ی کاری و فراموشی روش و فواصل غربالگری به طور دقیق می باشند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های بدست آمده، توصیه ی افراد تیم درمان به سایر زنان به منظور انجام غربالگری و خودآزمایی، برگزاری کارگاه ها ی آموزشی بطور منظم و با فواصل کم جهت اطلاع رسانی بیشتر و همینطور اطلاع رسانی از طریق سایر رسانه ها و آموزش و اطلاع رسانی در مدارس و دانشگاه ها بیشتر و دقیق تر انجام شود.

Authors

کوثر حردانی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

پروین قزلباش

کارشناس پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

احمد آدینه

مربی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران