بررسی ارتباط سبک های دلبستگی با خود مراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه: دیابت نوع 2 یک بیماری با شیوع رو به افزایش و یکی از اختلالات اندوکرینی در سراسر جهان است. امروزه تغییر ات ایجاد شدهدرسبک زندگی ، تعداد مبتلایان به این بیماری را افزایش داده است به طوری که طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی تا سال 2030 شیوعاین بیماری در جمعیت بالای 20 سال تا 64 درصد افزایش خواهد یافت .این نسبت در کشورهای توسعه یافته 42 درصد و در کشورهای درحال توسعه 170 درصد خواهد بود. همچنین پیش بینی شده که تا سال 2025 ، تعداد مبتلایان به دیابت نوع 2 در ایران نیز افزایشچشمگیری داشته باشد. دیابت یکی از تهدید کننده های سلامت و عامل تنش زای عمده و واقعی در زندگی مطرح می شود که کنترل آنمتاثر از شبکه پیچیده ای از عوامل رفتاری ، نگرش و مراقبت های سلامتی است. لذا نگرش به این بیماری مزمن بر اساس مدل زیستی رواناجتماعی، تلفیق ابعاد اجتماعی و روانشناختی آن را ایجاب می کند. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط سبک های دلبستگی با خودمراقبتی دربیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شده است.مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی – تحلیلی بر روی 200 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 عضو انجمن دیابت شهرکرد که به روش نمونهگیری تصادفی وارد مطالعه شدند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها ، پرسش نامه مشخصات دموگرافیک ، مقیاس دلبستگی بزرگسالان،مقیاس خود مراقبتی بیماران دیابتی گلاسکو و توبرت بود. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت بررسی متغیر های دموگرافیک از میانگین و انحراف معیار و جهت بررسی ارتباط متغیرها از ماتریس همبستگی و تحلیل رگرسیون به روش گامبه گام استفاده شد.یافته ها: در این پژوهش 7 نفر به پرسش نامه ها پاسخ ندادند و لذا اطلاعات حاصل از 193 بیمار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. محدودهسنی نمونه های پژوهش 65-22 سال با میانگین سنی 12/6±43/8 بود. از نظر وضعیت اشتغال 29/53 درصد کارمند، 27/98 درصد شغل آزاد و 10/88 درصد بیکار و بقیه خانه دار بودند . همچنین نتایج نشان داد که بین سبک های مختلف دلبستگی (ایمن، اجتنابی و دوسوگرا) با میزان خود مراقبتی دیابت در سطح معنی داری (P=0/01) همبستگی وجود دارد. همچنین پیش بینی متغیر خود مراقبتی از سوی سبک های دلبستگی در سطح (p=0/001) معنادار بود. نتیجه گیری: سبک های دلبستگی متاثر از الگوهای فعال درونی و ساختار خاطراتی است که در روابط درون سازی شده است. بیماری بهمثابه فقدان ، تهدید و انزوا و وابستگی ، رفتار دلبستگی را فعال می کند. لذا بررسی سبک های دلبستگی بیماران در رواب ط درمانی ضروریاست، زیرا به نظر می رسد یکی از مهمترین عوامل موثر در ارتباطات درمانی، نوع دلبستگی است که در دوران کودکی فرد شکل گرفته و درسنین بعدی ادامه می یابد. برقراری یک ارتباط توام با شفقت، همدلی و پاسخگویی به نیازهای بیماران، ارزشها و ترجیحات آن ها می تواندمنجر به افزایش همکاری و قدرت تصمیم گیری بیماران گردد که به نوبه خود می تواند پایبندی و تبغیت از درمان را بهبود بخشد.

Keywords:

سبک های دلبستگی , خود مراقبتی , دیابت