بررسی کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت شهرستان اندیمشک سال 1397

سابقه و هدف: دیابت یک از شایع ترین بیماریهای مزمن، با عوارض ناتوان کننده محسوب می شود که روندی رو به رشد، وبه عنوان یک مشکل جهانی مطرح شده است و بر کیفیت زندگی بیماران اثر میگذارد. کنترل این بیماری نیازمند تغییر سبکزندگی میباشد. با توجه به این موارد و هزینه های بسیار زیاد این بیماری، مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی این بیمارانانجام شده است.مواد و روش: در این مطالعه توصیفی _تحلیلی 110 بیمار مبتلا به دیابت نوع 1 و 2ساکن شهرستان اندیمشک به روشتصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش علاوه بر پرسشنامهی فردی و اجتماعی، پرسشنامه یاستانداردکیفیت زندگی توماس (DQOL) بود. سپس داده ها در نرم افزار SPSS22 و با استفاده از آزمون های آماری T مستقل، آنوا و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 12/4±50/71 سال بود که 60/9 درصد (67) خانم و 39/1 درصد (42) مرد بودند. در این تعداد 27/3 درصد دیپلم، 16/4 درصد لیسانس 20/9 درصد بیسواد، 35/5 درصد کم سواد و همچنین 48/2% بازنشسته، 29/1 شاغل و 22/7 درصد خانه دار بودند. 74/5% از افراد دارای درآمد ماهیانه کمتر از 2 میلیون بودند.میانگین نمره کل کیفیت زندگی 8/04±41/55 از 75 بود. بررسی کیفیت زندگی بیماران دیابتی با متغییر های دموگرافیک سن، جنس، وضعیت تاهل، شغل و تحصیلات ارتباط آمار معنی داری مشاهده نشد (P> 0/05). بین ورزش و BMI با کیفیت زندگی ارتباط معنی داری بدست آمد (P<0/05). نتیجه گیری: نتایج نشان از سطح متوسط کیفیت زندگی در این افراد میباشد اما هنوز ایده آل نیست. همچنین ورزش و BMI افراد با کیفیت زندگی آنان رابطه مستقیم دارد، بدین معنی که هرچه این افراد میزان BMI و برنامه ی ورزشی متناسب تری داشته باشند کیفیت زندگی بهتری را شاهد خواهیم بود. پیشنهاد می شود که برنامه ریزی در جهت اموزشهای موثر بر تغییر سبکزندگی که باعث ارتقا کیفیت زندگی بیماران دیابتی میشود، تدوین و بکارگیری گردد.

Keywords:

دیابت , کیفیت زندگی , سبک زندگی , اندیمشک