بررسی میزان رضایت زناشویی پس از عمل ماستکتومی در زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان امام حسن مجتبی (ع) دزفول سال 1397

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 368

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

RCMED01_165

تاریخ نمایه سازی: 3 تیر 1398

Abstract:

سابقه و هدف: رضایت زناشویی یکی مهم ترین و رایج ترین ملاک های ارزیابی سلامت خانواده است که می تواند انعکاسی ازمیزان خوشحالی افراد از روابط سالم زناشویی شان باشد. هدف از این مطالعه تعیین رضایت زناشویی پس از عمل ماستکتومی درزنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان امام حسن مجتبی (ع) دزفول در سال 1397 انجام گرفته است.مواد و روشها: این مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی از نوع مقطعی است که بر روی 50 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستانمراجعه کننده به بیمارستان امام حسن مجتبی (ع) دزفول و همچنین 50 نفر از زنان سالم خارج از بیمارستان انجام شد. نمونهگیری به صورت تصادفی انجام شد و جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ انجام شد و تجزیه و تحلیلداده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام شد و با استفاده از آزمون های تی مستقل و تی زوجی استفاده گردید (P<0/05). یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 3/99±42/63 بود. با توجه به نتایج به دست آمده بین رضایت زناشویی زنان مبتلا به سرطان پستان و زنان عادی (P<0/001)، همچنین بین سازگاری زناشویی دو گروه (p<0/001) ارتباط معنی داری مشاهده شد که نشان دهنده ی سازگاری زناشویی بیشتر زنان سالم نسبت به زنان بیمار است، سطح همبستگی بین زوجین در دو گروه (P<0/029) ارزیابی شد و همچنین میان ابراز محبت بین زوجین سالم در مقایسه با زوجین دارای همسر بیمار (P<0/030) ارتباط معنی داری وجود داشت. نمره کلی میانگین رضایت زناشویی در زنان بیمار17/14±145/8، و در زنان سالم 24/36±168/51 بود که به صورت کلی نتایج نشان دهنده پایین تر بودن رضایت زناشویی زنان بیمار نسبت به افرادسالم بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش رضایت زناشویی در زنان بیمار به نسبت کمتر از زنان سالم بود که به نظرمی رسد باید بیماران و همسران آنها از لحاظ روانشناسی مورد بازتوانی و مشاوره های جنسی و زناشویی قرار گیرند، همچنینتلاش برای افزایش اعتماد به نفس و خود باوری، به نوبه خود می تواند گام موثری در راستای ارتقاء رضایت زناشویی در بیماران باشد.

Authors

مهسا مرادپوردزفولی

دانشجوی کارشناسی بهداشت عمومی، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران

نوید فهیم

دانشجوی کارشناسی بهداشت عمومی، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران

ضیاء سعدونی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران

حسن حسن نباتی

دانشجوی کارشناسی اتاق عمل، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران