بررسی میزان آگاهی از احیای قلبی-ریوی و عوامل مرتبط با آن در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم در شهرستان مسجدسلیمان درسال 1397

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 438

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

RCMED01_184

تاریخ نمایه سازی: 3 تیر 1398

Abstract:

سابقه وهدف:آموزش احیاء قلبی-ریوی درمدارس به منظورترویج آن درجامعه بسیارموثرومقرون به صرفه می باشد،شروعاقدامات احیا ظرف 4 دقیقه شانس زنده ماندن را درافراد 4-2 برابر افزایش میدهد، دانش آموزان می توانند با یادگیری این فرایند (احیای قلبی ریوی)،آن را برای سایراعضای خانواده آموزش داده تا درموقع لزوم جان افرادی که دچار ایست قلبی،تنفسیمی شوند را نجات دهند،لذااین پژوهش به منظورتعیین آگاهی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم ازاحیای قلبی ریوی درشهرستانمسجد سلیمان درسال 1397 انجام گرفت.مواد و روشها:دراین مطالعه توصیفی مقطعی نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای دردانش آموزان مدارس دوره متوسطه دومشهرستان مسجد سلیمان درسال 1397 انجام گردید،داده ها ازطریق پرسشنامه محقق ساخته بررسی آگاهی در خصوص احیایقلبی ریوی جمع آوری گردید،تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده ازنرم افزار spss20 و آزمون های آماری t مستقل، آنوا و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد.یافته ها: دراین مطالعه 165 دانش آموزبا میانگین سنی 0/87±16/72 وارد مطالعه گردیدند. از این تعداد 46/7 درصد پسر وبقیه دختربودند،میانگین نمره آگاهی ونگرش این افراد 04باشد،دانش آموزان پایه تحصیلی پیش دانشگاهی وافرادی که ازفضای مجازی کسب اطلاعات میکردند به صورت آماری معنی داریآگاهی مطلوب تری نسبت به احیا داشتند (p<0/05). بین میانگین نمرات آگاهی وجنسیت،معدل تحصیلی، محل سکونت،شغل پدرومادروتحصیلات پدرومادرارتباط آماری معنی داری وجود نداشت (p> 0/05).نتیجه گیری:نتایج نشان دادسطح آگاهی دانش آموزان ازاحیای قلبی ریوی بسیارضعیف بوده وهمچنین توجه به عواملی نظیرفضایمجازی واستفاده ازابزارهای نوین آموزشی مانند فیلم ونرم افزارمیتواند بسیارموثربوده وسطح آگاهی این افراد راارتقا دهد،می بایستدر برنامه های کلان به افزایش سطح سواد دانش آموزان به عنوان افرادی که میتوانند دراحیای قلبی ریوی پایه نقش مهمی ایفاکنند توجه شود.

Authors

هادی احمدی

دانشجوی کارشناسی پرستاری،کمیته تحقیقات دانشجویی، مجتمع آموزش عالی سلامت مسجد سلیمان، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپوراهواز، اهواز، ایران

سیداحمد موسوی

دکترای مدیریت خدمات بهداشت ودرمانی، شبکه بهداشت ودرمان مسجدسلیمان، مسجدسلیمان،ایران

یعقوب مدملی

مربی بالینی پرستاری، مجتمع آموزش عالی سلامت مسجدسلیمان، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز،ایران

مائده محبی فر

دانشجوی کارشناسی پرستاری،کمیته تحقیقات دانشجویی، مجتمع آموزش عالی سلامت مسجد سلیمان، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپوراهواز، اهواز، ایران