بررسی رابطه میان هوش معنوی و شادکامی دانش آموزان دختر دبیرستانی ناحیه 3 استان قم

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین هوش معنوی با میزان شادکامی دانش آموزان دختر دبیرستانی می باشد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانی دختر ناحیه 3 استان قم به تعداد 4018 نفر است. نمونه ای شامل 288 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه هوش معنوی عبداله زاده ( 1387) و فهرست شادکامی آکسفورد تجدید نظر شده ی آرگایل (2001) بود و در تحلیل نتایج نیز از همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل های آماری، نشانگر همبستگی مثبت و معنادار 0/46 میان هوش معنوی و شادکامی بود (P<0/05)؛ اما با توجه به بزرگتر بودن حد معناداری بدست آمده حاصل از تحلیل واریانس (هوش معنوی 0/1) و (شادکامی 0/4) از سطح معناداری فرض شده (0/05)، فرضیه صفر با %95 اطمینان تایید شده و اختلاف معناداری در نمرات هوش معنوی و شادکامی بین سه پایه تحصیلی مقطع دبیرستان مشاهده نشد. نتایج حاصل از این پژوهش، ضرورت توجه جدی تر به پرورش هوش معنوی دانش آموزان دبیرستانی را در راستای تقویت باورها، تمایلات و رفتارهای دینی و معنوی، معنابخشی به زندگی و تقویت روحیه نشاط و شادمانی آن ها را مورد تاکید قرار می دهد.

Keywords:

دانش آموزان دختر , شادکامی , معنویت , هوش معنوی