نرگس سجادیه
سمیرا علیرضا بیگی

فضای مجازی امروز واقعی تر از فضای واقعی، در پیرامون ماست. دراین میان، نسل جدید با ذوق زدگی نسبت به این فضای جدید تلاش می کنند تا دنیای ممنوع خود را خارج از محدوده مجاز بزرگسالان در این فضا بنا کنند. فضایی نزدیک، خصوصی، غیر قابل دسترس و گمنام که می تواند در مجاورت فضای فیزیکی، عمومی، قابل دسترس و شناسای موجود به حیات خویش ادامه دهد و دنیایی موازی با دنیای فیزیکی را بنا کند. نوشتار حاضر بر آن است تا نسبت میان کنشگری آدمی با فضای مجازی حاضر را مورد ارزیابی قرار دهد و بر اساس چالش ها و فرصتهای بدست آمده، راهبردهایی تربیتی اتخاذ نماید. مهمترین ویژگیهای فضای مجازی که می توانند کنشگری آدمی را متاثر سازند عبارتند از عدم تجسد، بلاواسطگی، همسان سازی اسلاعات، بسط شعاع رویت عمل، امکان سازی تکوین عمل جمعی، گسستگی عمل از عامل و ایجاد فرصتهای جدید برای کنشگری. بر این اساس، مهمترین چالش های ایجاد شده پیش روی کنشگری آدمی، تکانه ای شدن عمل، کانالیزه شدن احساسات و کلیشه سازی برای عمل است. مهمترین راهبردهای تربیتی در مقابل این چالش ها، مواردی چون گفتگو، تمرین تفکر تاملی و فراخوانی به فراروی از کلیشه ها را در بر می گیرد.

فضای مجازی، مواجهه تربیتی، کنشگری