جلوه های تاثیرگذاری متقابل هنرمندان ایرانی و غیرایرانی در هنر چیدمان

هنر چیدمان یا اینستالیشن در دهه شصت به آثاری ایفاد شد که در آن جفت و جور کردن و کنار هم قرار دادن اشیاء در فضایی سه بعدی یک پیام و یا یک معنا را اعاده می کرد. بنابراین علت اصلی همجواری این اشیاء در کنار یکدیگر نه شباهت بصری آنها بلکه ارتباط آنها با مفهوم مرکزی و فکر اصلی مجموعه است و به همین خاطر در این گونه آثار، سبک موضوعیت خود را از دست می دهد. در واقع میتوان گفت یکی از عوامل مهمی که بسیاری از هنرمندان نیمه دوم قرن بیستم را از شمار سبک گرایان خارج ساخت، توجه فزاینده به سه عنصرمحیط، چیدمان، اجرای نمایشی و تمامی جذبه های هنری مستتر در این سه عنصر بود. در پژوهش حاضر به بررسی آثار هفت تن از هنرمندان شاخص اروپایی، آمریکایی و ایرانی در این عرصه پرداخته شده است. روش پژوهش توصیفی و تحلیلی و با استفاده از اطلاعات کتابخانه ای گردآوری شده است و بر آن است تا به رویکرد محتوایی غالب در آثار این افراد دست یابد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که محور اصلی آثار این هنرمندان حول انسان، خاطراتش و نحوه برقراری رابطه او با محیط پیرامونش می باشد

Keywords:

هنر چیدمان , جفت و جور کردن , همجواری , فضای سه بعدی , ایده