قرارداد بیع متقابل و انتقال فناوری

امروزه تکنولوژی و دسترسی به آن یکی از ضرورت ها و شاخص های اساسی توسعه اقتصادی بشمار می رود و از این روست که مبادله تجاری آن به یکی از موضوعات عمده تجارت بین الملل مبدل شده است. انتقال موفق تکنولوژی نیاز به شناخت اهداف صنعت، منابع تکنولوژی، نحوه ابداع و نحوه انتقال، روش های انتقال، فاکتورهای تاثیرگذار، نحوه جذب و نحوه توسعه آن دارد. قراردادهای انتقال تکنولوژی به علت وسعت دامنه و پیچیدگی موضوعشان و شرایط مختلفی که در چنین قراردادهایی پیش بینی می شود از ویژگی های خاصی برخوردار هستند. برای بررسی الگوهای قراردادی انتقال تکنولوژی لازم است شیوه های مختلف انتقال تکنولوژی در قراردادها شناسایی شده و مورد بررسی قرار گیرند. قراردادهای انتقال تکنولوژی، قراردادهای متعدد و متنوعی از جمله قرادادهای لیسانس، قراردادهای بیع متقابل، قراردادهای پیمانکاری و قراردادهای مشارکت را دربرمی گیرد. از آنجا که قرارداد یک بستر است، هر یک از این الگوهای قراردادی با در نظر گرفتن ویژگی ها و شرایط خاص طرفین قرارداد، می تواند مزیت هایی نسبت به الگوهای دیگر داشته باشد. در پژوهش حاضر ابندا مفهوم انتقال تکنولوژی، شیوه های مرسوم آن، عوامل موثر بر انتقال موفق و توسعه پایدار آن می پردازیم سپس چالش های عدم موفقیت فرآیند انتقال تکنولوژی در قراردادهای بیعمتقابل که در ادامه به طور مختصر مورد اشاره قرار می گیرند مورد واکاوی قرار خواهد گرفت.

Keywords:

تجارت بین الملل , انتقال تکنولوژی , قراردادهای بیع متقابل , توسعه پایدار