بررسی جرم شناختی پدیده زمین خواری از علت شناسی تا پیشگیری

زمین خواری اصطلاحی است که درچند سال اخیر به علت سوءاستفاده های مختلف و کثرت کلاهبرداری ها دراملاک و اراضی رواج یافته است، هرچند نمی توان به طور قطع آن رااز موارد کلاهبرداری برشمرد و در قوانین و رویه قضایی نیز تعریفی از زمین خواری به عمل نیامده است وعنوان خاصی تحت نام زمین خواری نداریم. درواقع زمین خواری،تصرف اراضی اعم ازدولتی و شخصی از سوی اشخاص یا مراجعی است که با استفاده از نفوذ و روابط خود دردستگاه های مختلف اداری ویا با شناسایی خلا ءهای قانونی وگاه نیز با جعل اسناد و مدارکی به سوء استفاده های مالی و ملکی می پردازند. زمین خواران ثروتی را تصاحب می کنند که هیچ نقشی در به وجود آوردن آن نداشته و صرفا با روش های ناصوابآن را تصاحب کرده و با حیله و ترفندهای مختلف آن را به فروش می رسانند و در این راه عده ای را درمقابل دولت یا مالکان واقعی قرار می دهند. بررسی های تطبیقی نشان می دهند که جرم زمین خواری اساسا با نظام مالکیت زمین مرتبط است و در نظام هایی که دارای مالکیت دوگانه عمومی و خصوصی هستند احتمال بروز زمین خواری بیشتر است. بنابرایناولین گام در جهت مقابله با تصرف زمین های عمومی، افزایش مسئولیت دولت در بهره برداری مناسب از زمین و منطبق با منافع عمومی، مشخص کردن دقیق نقشه های ثبتی و پیاده کردن کامل نظام کاداستر و اتخاذ قوانین و مقررات شدید علیه متصرفان زمین است. از این رو پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی جرمشناختی زمین خواری در نظام حقوقی ایران پرداخته و راهکارهای پیشگیری از این نوع جرم را بررسی نموده است. مهم ترین راهکارهای پیشگیری از زمین خواری را در نظام حقوقی ایران می توان به صورت پیشگیری وضعی و پیشگیری اجتماعی مورد بررسی قرار داد که در این پژوهش کامل بررسی شده است.

Keywords:

جرم , زمین , زمین خواری , جرم شناسی , پیشگیری