محسن عبدالهی - عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
عاطفه صادقی - دانش آموخته کارشناسی ارشد فلسفه و کلام اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خرم آباد، ایران

هرمنوتیک hermeneutic از فعل یونانی هرمنوئین اخذ شده و به معنی گشودن، بیان، تبیین، تفسیر و ترجمه کردن است. صورت اسمی این واژه هرمینیا hermeneia به معنی تفسیر پیام مقدس است. از جمله فیلسوفانی که در عرصه هرمنوتیک تلاش های پر ثمری داشتند میتوان به هایدگر و صدرا اشاره کرد. هایدگر در مباحث تفسیری و هرمنوتیکی خودوجود شناسی را به جای روش شناسی و معرفت شناسی برگزید و به هستی شناسی فهم پرداخت. هرمنوتیک وجودی صدرا اشاره به این مطلب دارد که هیچ چیز جز وجود واقعیت ندارد و جمیع موجودات از شئون این حقیقت اند و واقعیت نخستین و اساسی وجود است که منشاء آثار و احکام است و حقیقت وجود محوریت دارد نه مفهوم وجود. در این مقاله پس از اشارهبه واژه هرمنوتیک و پیشینه آن، دیدگاه هایدگر و صدرا درباره هرمنوتیک بررسی می شود و سپس دیدگاه آن دو فیلسوف با هم مقایسه خواهد شد.

ملاصدرا، هایدگر، هرمنوتیک وجودی، وجود، تفسیر، مقایسه