ارزیابی تغییرات نفوذپذیری عرصه پخش سیلاب با استفاده از اطلاعات دانهبندی(مطالعه موردی: ایستگاه پخش سیلاب گچساران)

از مهمترین محدودیتهای عرصههای پخش سیلاب کاهش نفوذپذیری خاک عرصه توسط رسوبات حاصل از سیل با گذشت زمان میباشد. به منظور تعیین میزان این کاهش در ایستگاه پخش سیلاب گچساران، در چهار نقطه از هر کدام از نوارهای اول و دوم هر دو کانال آبرسان و در عمق 15-0 سانتیمتری اقدام به نمونهبرداری گردید، همچنین به منظور مقایسه و تعیین تغییرات نفوذپذیری عرصه پخش، در محلی که فاقد اجرای عملیات پخش سیلاب بوده (جوار عرصه پخش) به صورت تصادفی در چهار نقطه و در عمق مشابه، نمونهبرداری انجام شد. سپس نمونهها با سری الکهای استاندارد، دانهبندی شده و میزان نفوذپذیری هر نقطه با استفاده از جداول مربوطه تخمین زده شد. نتایج نشان داد نفوذپذیری در عرصه پخش سیلاب کاهش چشمگیری یافته است بهطوریکه در نوار اول کانال آبرسان اول میزان کاهش، 10 برابر عرصه شاهد بوده است و در نوار دوم کانال آبرسان اول، حدود 20 برابر کمتر از منطقه شاهد بوده است. همچنین در طول نوارهای اول و دوم کانال آبرسان دوم میزان نفوذپذیری 10 برابر کمتر از نتایج بدست آمده از عرصه شاهد میباشد. کاهش افزاینده نفوذپذیری عرصههای پخش سیلاب در طول دفعات آبگیری، مهمترین عامل محدود کننده اجرا و نگهداری این نوع طرح- های تغذیه مصنوعی میباشد و با پوشش دادن این حالت در کل سطح عرصه پخش، با دفعات آبگیری متعدد، عمر مفید و تاثیر این روش را در افزایش سطح سفرههای آب زیرزمینی کاهش میدهد.

Keywords:

پخش سیلاب گچساران , نفوذپذیری , دانهبندی