مهسا ابراهیم زاده - کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران.
رامین سمیعی - کارشناسی معماری داخلی موسسه آموزش عالی معماری و هنر پارس تهران، ایران

معماری پایدار را شاید بتوان یکی از جریان های مهم معاصر به حساب آورد که عکس العملی منطقی در برابر مسائل و مشکلات عصر صنعت به شمار میرود. افزایش جمعیت و بهویژه تکنولوژی و عدم تناسب آن با محیط زیست، موجب تغییرات وسیع و برهمخوردن شرایط طبیعی در بسیاری از نقاط جهان شده است. با توجه به توسعه روزافزون جنبه های مختلف روی کره زمین، و نیز با عنایت به کمبود منابع زمین، ایجاد تغییراتی در نوع نگاه بشر به زندگی و ساخت وساز ضروری مینماید. معماری سبز پدیدهای است که اکنون در بیشتر کشورهای جهان و توسط بسیاری از معماران با دیدگاه های مختلف به آن توجه میشود. به منظور محدود کردن اثرات مضر و نامطلوب بر سلامتی انسان و طراحی ساختمانهای سازگار با محیط زیست، هدف اصلی این تحقیق از یک سو برجسته کردن این مسائل دشوار و پیچیده پایداری که شامل تقریبا هر جنبهای از زندگی انسان میشود، از سوی دیگر معرفی و فهم سیستم های ساختمان سبز میباشد. روش تحقیق کیفی- توصیفی و گردآوری داده ها از طریق مطالعات کتابخانهای و اسنادی میباشد. نتایج تحقیق به بازتعریف ویژگیها، ملاحظات و مزایای استفاده از ساختمانهای سبز در تحقق توسعه پایدار اشاره کرده است.

معماری پایدار، توسعه پایدار، معماری سبز، پایداری، ساختمان سبز