پیش بینی استحکام تسلیم آلیاژهای فولادی با شبکه عصبی پرسپترون چند لایه

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 431

This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

GERMANCONF02_293

تاریخ نمایه سازی: 3 تیر 1398

Abstract:

پایه تشکیل دهنده ی فولاد،کربن و آهن و مقدار کربن موجود در آهن، تعیین کننده ی نوع و خاصیت فولاد تشکیل دهنده میباشد. فولاد دارای استحکام بالا ،فراوانی ،قیمت مناسب،قابلیت عملیات حرارتی می باشد به همین علت پرکاربرد ترین و اساسی ترین فلز مورد استفاده در صنعت به شمار می رود. استحکام مقدارنیرویی است که یک ماده تحمل می کند واستحکام تسلیم حداکثراستحکامی است که قطعه بعد از ان وارد تغییر شکل مومسان میگردد.استحکام تسلیم که یک موضوع چالش برانگیزدرفولاد بوده حائزاهمیت بالایی است و یکی از مهم ترین پارامترهایی جهت تعیین خواص مکانیکی مواد به شمار می رود که از طریق یکی از آزمایشات مهم و انعطاف پذیر به نام آزمون کشش اندازه گیری می شود. از عوامل موثر براستحکام تسلیم می توان به ترکیب شیمیایی ، نحوه عملیات حرارتی ، میزان جذب ضربه ، سختی ، درصد ازدیاد طول ،نرخ بارگذاری ، کرنش و مدول الاستیک اشاره کرد. مقاله پیش رو به معرفی روشی که پیش بینی استحکام تسلیم الیاژهای فولادی با شبکه عصبی پرسپترون چند لایه می پردازد. پرسپترون ساده ترین نوع مدل سازی نورون با قابلیت یادگیرد است. با در اختیارداشتن دیتاهای معلوم از استحکام تسلیم و ترکیب شیمیایی ، درصد ازدیاد طول ، میزان جذب ضربه ، نحوه عملیات حرارتی وسختی ،شبکه ی عصبی به تشکیل الگوریتم برای یافتن استحکام تسلیم الیاژهای مجهول که مقدار ان به وسیله ی تست کشش قابل انداره گیری نبوده ،می پردازد که به مقدار حقیقی و ازمون کشش نزدیک ترمی باشد.درنتیجه داده های حاصل از ازمون تجربی با دقت قابل قبول توسط مدل حاصله در شبکه عصبی قابل پیش بینی بوده که بر هم منطبق می باشند

Authors

مهدی بیات

فوق لیسانس MBAدانشگاه آزادتهران مرکز

روزبه وحدت

دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش شناسایی، دانشگاه سمنان

رامین دهقانی

دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش شناسایی، دانشگاه شیراز

مجید طاهری

دانشجوی کارشناسی گرایش صنعتی، دانشگاه سمنان