علیرضا مازاریان - دکتری فلسفه ذهن، پژوهشکده علوم شناختی، ایران، تهران.

یکی از مهم ترین پیش فرض های نادرست گرتلر این است که چون گمان می کند نظریه دکارت یا دست کم نظریه دکارت گرایی، طبق برداشت متعارف نظریه ای درون گرایانه است، پس باید معیار مطلوب ما برای ویژگی نفسی برای شناسا به گونه ای طراحی شود که حتما نظریه دکارت یا دست کم دکارت گرایی کماکان در زمره درون گرایی طبقه بندی شوند. این پیش فرض نادرست موجب شده است گرتلر در چهار معیار نخستین خود با منحصر ساختن ویژگی های نفسی در ویژگی هایی دارای موقعیت مکانی خاص یا ماهیت فیزیکی خاص نتواند معیاری عام مطرح کند. همچنین به نظر می رسد دیگر سطور استدلال گرتلر نیز دچار مشکل اند. من در بخش پایانی، یک معیار جدید بازگشتی و یک تبیین غیربازگشتی برای این تمایز مطرح و از آن دفاع خواهم کرد. حتی اگر معیار مزبور پذیرفته نشود، با توجه به پیش فرض خطای گرتلر در مورد لزوم ارائه یک معیار یا تعریف متفق علیه هنجاری توصیفی و همچنین خطاهای گوناگون روش شناختی که در مقاله قبلی بیان شده است، مسئله گرتلر منحل خواهد بود.

برون گرایی درون گرایی, محتوای ذهنی, گرتلر, ضدفردگرایی, ویژگی نفسی شناسا