بررسی میزان مواجهه با تنش های سرمایی و پاسخ های فیزیولوژیک بدن کارگران مکانیک خودرو شهر همدان

مقدمه: مواجهه مدوام با سرما یک عامل مخاطره آمیز در محیط های کاری در فصول سرد است. این مطالعه با هدف ارزیابی شاخص های استرس سرمایی و ارتباط آن با پاسخ های فیزیولوژیکی بدن شاغلین مکانیک خودرو در فصول سرد صورت گرفت. روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی در زمستان 1395 بر روی شاغلین مکانیک خودرو شهر همدان انجام شد. پاسخ های فیزیولوژیک بدن در حین انجام فعالیت روزانه مطابق با روش استاندارد 9886ISO اندازه گیری شد. پارامتر های محیطی هوا از جمله دمای خشک و سرعت جریان هوا نیز به طور همزمان اندازه گیری گردید و شاخص های استرس سرمایی تعیین شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 21 SPSS صورت گرفت. یافته ها: در محیط کار شاغلین مکانیک میانگین شاخص خنک کنندگی باد 47/679 ± 489/97 کیلوکالری بر مترمربع در ساعت، دمای معادل خنک کنندگی 1/869 ± 13/78 درجه سانتی گراد و شاخص حداقل عایق مورد نیاز 0/246 ± 2/04 کلو بدست آمد. با توجه به نتایج شاخص های استرس سرمایی، شاغلین در مواجهه با استرس سرمایی قرار دارند. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین شاخص های استرس سرمایی با پاسخ های فیزیولوژیکی بدن شاغلین رابطه معنی داری وجود دارد (0p/05<)، با این حال شاخص حداقل عایق مورد نیاز ارتباط قوی تری را نشان داد. بین درصد چربی بدن شاغلین با دمای عمقی بدن نیز رابطه مستقیم و معناداری وجود داشت (0/314 0P / 05 , = r <). نتیجه گیری: نتایج تایید نمود شاخص حداقل عایق لباس مورد نیاز دارای قابلیت اطمینان بیشتری برای تعیین سطح استرس سرمایی در بین شاغلین مکانیک خودرو است. علاوه براین درصد چربی بیشتر بدن منجر به افزایش قدرت تحمل سرمای شاغلین شده است.

Keywords:

شاخص های استرس سرمایی , پاسخ های فیزیولوژیک , کارگران مکانیک