سارا غلامی - دانشجو، کارشناسی ارشد، پرستاری کودکان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران- ایران
ملیحه ایزدی - کارشناس ارشدپرستاری کودکان، بیمارستان ال جلیل، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، اق قلا، ایران
عادله صادقلو - دانشکده پرستاری مامایی،علوم پزشکی گلستان،گرگان،ایران
فاطمه مهدوی پور - بیمارستان شهید رهنمون،دانشگاه علوم پزشکی،یزد،ایران

مقدمه: کودکی از دوران مهم زندگی می باشد که رشد مفهوم خود و خودشناسی یکی از ویژگی های بارز این سن می باشد که شعر خوانی به عنوان یک روش اموزشی نقش مهمی در رشد و شکوفا نمودن استعدادهای کودکی دارد.. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر شعر خوانی بر خودپنداره کودکان دبستانی انجام شد.روش کار: این مطالعه یک طرح تجربی کلاسیک از نوع پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه مداخله و کنترل با روش نمونه گیری تصادفی ساده (1395) بر روی 60 کودک دبستانی 12-7 ساله شهرستان آق قلا انجام شد. در گروه مداخله 8 جلسه شعرخوانی (هفته ای دو جلسه ی 60 دقیقهای) انجام شد. نمونه های پژوهش ابزار خودپنداره پیرزهریس را در دو نوبت تکمیل نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل و تی زوج و نرم افزار آماری 16SPSS استفاده شد.یافته ها: خودپنداره کودکان در گروه کنترل 33/4±9/57 و در گروه آزمون 28/4±4/62 از مجموع80 امتیاز پرسشنامه برآورد می شود که آزمون تی مستقل اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان داد (001/0(P<، که نشان از اثر بخش بودن شعرخوانی بر خودپنداره کودکان بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اثر بخشی روش شعرخوانی بر خودپنداره کودکان را نشان داد با توجه به اینکه این روش، روشی غیر دارویی، راحت و آسان است می توان به عنوان یک روش درمانی و توانبخشی در ارتقا بهداشت روان کودکان استفاده کرد.

شعر خوانی، خود پنداره، کودکان دبستانی.