پیمان آقائی - استادیار گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، صندوق پستی ۱۹۳۹۵-۳۶۹۷ تهران، ایران
امیرحسین فرقانی

گستردگی و پیچیدگی تنش خشکی در گیاهان و شناخت اندک ما از راهبردهای گیاهی مقاومت به تنش، مانع جدی پیش روی هر دو روش سنتی و مدرن کشاورزی پایدار ایجاد نموده است. بررسی سازوکارهای مقابله با خشکی در ارقام مقاوم گیاهان و مقایسه آن با ارقام حساس، رویکردی است که در دهه های اخیر برای پاسخ به سوالات و ابهامهای موجود در این زمینه به کار رفته است. هدف از این مطالعه، سنجش تغییرات محتوای نسبی آب، همراه با بررسی تغییر فعالیت آنزیمهای تنشی کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و سوپر اکسید دسموتاز در ژنوتیپهای حساس و مقاوم نخود و در مواجهه با دو سطح متوسط و شدید خشکی به منظور آشکارسازی بخشی از نحوه عملکرد سیستم دفاعی ضداکسیدانی آنزیمی در این گیاه بود. نتایج بیانگرکاهش محتوای نسبی آب با افزایش شدت تنش و رشد فعالیت آنزیمهای کاتالاز و سوپراکسیددسموتاز در هر دو ژنوتیپ مورد تحقیق بود. ولی آسکوربات پراکسیداز پس از طی روندی افزایشی در شدت متوسط خشکی، افت معنیدار را در سطح شدید خشکی در هر دو ژنوتیپ تجربه کرد. چنین برمیآید که سیستم سمزدای آنزیمی ژنوتیپهای حساس و مقاوم این گیاه تا حد زیادی مشابه عمل کرده است.

آسکوربات پراکسیداز، سوپر اکسید دسموتاز، کاتالاز، نخود، Cicer arietinum