راضیه پرتوی - استادیار گروه بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تخصصی فناوریهای نوین آمل
مریم نگهداری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تخصصی فناوریهای نوین آمل

بسته بندی مواد غذایی با نگهداری و حفاظت از تمام انواع غذاها و مواد خام در برابر فساد اکسیداتیو و میکروبی به منظور طولانی کردن عمر مفید آنها مرتبط است. افزایش استفاده از فیلم های بسته بندی مصنوعی منجر به مشکلات جدی زیست محیطی به دلیل عدم تجزیه پذیری آنها شده است. درنتیجه نیاز به مواد ایمن و سازگار با محیط زیست ما را به استفاده از مواد زیست تخریب پذیر به ویژه از منابع تجدید شدنی به عنوان جایگزین مناسبی برای بسته بندی های پلاستیکی سوق میدهد. بیو پلیمرهایی از قبیل پلی ساکاریدها، پروتئن ها، لیپیدها و مخلوط های آنها برای تهیه فیلم ها به کار می روند. اگرچه جایگزینی کامل آنها با مواد زیست تخریب پذیر غیرممکن است ولی حداقل برای بسته بندی های خاص مانند مواد غذایی بایستی آینده نگری هایی شود. .با این حال این بسته بندی ها معمولا خواص مکانیکی ضعیفی را از خود نشان میدهندکه میتواند پتانسیل آنها را برای کاربرد محدود کند.که به منظور غلبه بر این مشکل مواد مختلفی ازجمله پلاستی سایزرها برای افزودن قابلیت کارایی لازم به مواد پلیمری اضافه میشوند.

فیلم، بسته بندی، زیست تخریب پذیر، مزایا، معایب