رضا عرب بافرانی - عضو- هیئت علمی گروه زبان و ادبیات عربی/ دانشگاه علوم اسلامی رضوی/ مشهد مقدس.
مرضیه آباد - عضو- هیئت علمی گروه زبان و ادبیات عربی/ دانشگاه فردوسی/ مشهد مقدس.
زهرا رمضان پور - کارشناس- ارشد زبان و ادبیات عربی/ دانشگاه فردوسی/ مشهد مقدس.

مقدمه: با نگاهی به تاریخ پژشکی در خواهیم یافت که حکیمان و طبیبان در گذر زمان شیوه های مختلفی را در درمان به کار گرفته اند و حاصل کار خود را در مجموعه هایی برای استفاده دیگران گرد آوردهاند.مواد و روش ها: در این پژوهش که به روش کتابخانه ای و به صورت توصیفی – تحلیلی انجام گرفته است به بیان جایگاه درمان کودکان در اندیشه مولف کتاب رساله فی علاج الاطفال ، بیماریهای مطرح در کتاب، و فهرست داروهای موجود در رساله میپردازیم.یافته ها: این پژوهش نشان داد که شاگرد ابن یسار نیز مانند هر صاحب نظر دیگری روش خاصی در این عرصه دارد. وی با بهرهگیری از تجربیات اساتید خود و داشته های شخصی که در درمان کسب نموده رسالهای در درمان بیماریهای کودکان نگاشته است و اساس کار خود را بر استفاده از داروهای گیاهی بنا نهاده است. نکته شایان ذکر در کار این طبیب آن است که او در بسیاری از نسخه های درمانی خود به مرجب بودن آن اشاره نموده است و به نوعی خواسته است در درون شاگردان و استفاده کنندگان از نسخه هایش آرامش خاطری نسبت به درمانهایش ایجاد کنند، و اهمیت این امر زمانی بیشتر آشکار میشود که جامعه مخاطب و مورد درمان کودکان باشند. نتیجه گیری: از نتایج این پژوهش این که بررسی متدلوژی علمی دانشمندان و حکیمان پیشین در زمان حاضر نیز راهگشای بخشی از مشکلات جامعه بشری خواهد بودخصوصا در درمان بیماریهایی که گریبان گیر کودکان خواهد شد.

شاگرد ابوماهر موسی ابن سیار، رساله فی علاج الاطفال، داروهای گیاهی، متدولوژی