امیرالدین نقیبی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران زلزله، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
پاشا جوادی - استادیار، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
پنام زرفام - استادیار، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

غالب پل سازی در ژاپن شامل روسازه های فولادی متکی بر نشیمن گاه هایی است که به زیرسازه بتنی اتکا دارند. چندین نمونه از شکست نشیمن گاه ها طی زمین لرزه کوبه در این نوع از پل ها مشاهده گردید. در زلزله کوبه پس از خرابی های زیرسازه، تکیه گاه ها دومین عنصر سازه ای آسیب پذیر بودند. ولی در مواردی مشاهده گردید با وجود سالم ماندن زیرسازه تکیه گاه ها تخریب شده بودند. طراحی تکیه گاه ها و زیرسازه ها وابستگی زیادی به میزان بارقائم دارد. تخمین بارقائم در زلزله های دور از گسل توسط استاندارد 1998-1 EN صورت گرفته ، اما همچنان مقدار این بار در زلزله های حوزه نزدیک مبهم باقی مانده است، براین اساس درنظر داریم در این مطالعه با طراحی یک پل دو دهانه عرشه بتنی جداسازی شده مطابق ضوابط استانداردهای یوروکد و مدلسازی اجزا محدودی آن در نرم افزار اپنسیس، تحت زلزله های حوزه نزدیک قرار داده و مقایسه ای بین میزان مولفه قائم در شرایط نزدیک گسل با میزان پیشنهادی استاندارد EN1998-1 انجام دهیم از تحلیل و بررسی پی بردیم استاندارد 1998-1 EN تخمین دست پایینی از شتاب مولفه قائم در زلزله های حوزه نزدیک ارائه کرده وتوانستیم بازهای برای تغییرات شتاب مولفه قائم زلزله بدست آوریم. در ادامه مقایسه ای بین میزان شتاب مولفه قائم زلزله در دو حالت درنظرگیری اثر اندرکنش خاک و سازه و حالت پایه ثابت انجام گردید و نتیجه آن کاهش مقدار شتاب مولفه قائم زلزله در صورت درنظرگیری اثر اندرکنش خاک و سازه بود

مولفه قائم زلزله، زلزله حوزه نزدیک، اندرکنش خاک و فونداسیون، استاندارد یوروکد