اعظم جعفری - دانشجوی دکتری، دانشگاه تهران، تهران، ایران

در این مقاله پژوهش های موجود در زمینه طراحی لرزه ای اتصالات پوشش های ساختمانی برای درک بهتر عملکرد اتصالات پوشش ساختمان در برابر زلزله با کمک مفاهیم مهندسی زلزله بررسی می شود در ابتدا به تاثیر نما بر عملکرد لرزه ای ساختمان به عنوان یک مولفه غیر سازه ای که بر نحوه رفتار کلیت ساختمان در هنگام زلزله اثرگذار است پرداخته می شود در گذشته پژوهش ها بر این امر استوار بود که اندرکنش سازه و نما به حداقل رسانده شود و نما بطور کامل از سازه جدا شود و هیچ سختی مضاعفی برای سازه فراهم نکند اما پژوهش های اخیر روش متفاوتی را دنبال می کند بجای کاهش یا از بین بردن اندرکنش سازه پوشش از مزایای آن در جهت اتلاف انرژی که منجر به کاهش پاسخ سازه اصلی می شود استفاده می شود این مفهوم جدید مشارکت نما در اتلاف انرژی با توسعه اتصالات پیشرفته است اتصال پیشرفته شکل پذیری و میرایی و در نتیجه اتلاف بالای انرژی را بدون شکست طی زلزله های متوسط با قوی به نمایش گذاشته است به علت میرایی افزایش یافته پاسخ کلی سازه بین حدود قابل قبول نگهداشته شده و از تخریب دیگر المان های غیر سازه ای اجتناب می شود و منجر به یکسطح قابل قبول و اقتصادی به لحاظ ایمنی و عملکرد خواهد شد

عناصر غیر سازه ای،نمای ساختمان،اتصالات پیشرفته،اتلاف انرژی،شکل پذیری