بهاره السادات حیدریه زاده - گروه روانشناسی، دانشگاه روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه یزد، کارشناس ارشد، روانشناسی تربیتی

خرافات نگرش یا رفتار ی است که براساس ترس، تهدید، عادت و عوامل ناشناخته ای به ذهن فرد خطور می کند تا براساس نگرش های فرد از اتفاقات ناخوشایند جلوگیری کند. این رفتار مبنای کنش منطقی و روابط علت و معلولی نیست. هدف از پژوهش حاضر ارائه تعریفی از خرافه و بررسی زمینه ها و ریشه های تاریخی اعتقادات و باورهای خرافی و همچنین علل گرایش به خرافات و ارتباط آن با سلامت روان و در پایان ارائه راهکارهایی انجام شد. اگرچه گسترش سطح سواد و فرهنگ عمومی جامه منجر به کاهش اعتقاد خرافی می شود؛ اما باید اذعان کرد حتی انسان های مدرن نیز نمی توانند به طور کامل خرافات را رد کنند یا عملا از آن خلاص شوند. با این که رواج خرافات بر پایه های غیر عقلانی استوار است بشر برای وا داشتن به امری یا بازداشتن از کاری، تسکین و انتقال شر و در سطحی کلی برای جلب منفعت و یا دفع ضرر از خرافات استفاده می کند. به طور کلی می توان گفت که با افزایش تحصیلات، آگاهی، درآمد، عقلانی، احساس امنیت و رضایت از زندگی گرایش به خرافات کمتر می شود.

خرافه گرایی، اعتقادات، جهل و ناآگاهی، نگرش، سلامت روان