سمیه نخعی - گروه مربی روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرزابل، کشور ایران
راضیه جهانتیغ پور - گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرزابل، کشور ایران
زهرا ارباب - گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرزابل، کشور ایران
فاطمه نذری - گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرزابل، کشور ایران

طی دهه ی گذشته، تعداد زیادی از متخصصان روانشناسی تربیتی، بر اهمیت بیماری دیابت و سازگاری اجتماعی کودک، در طول تحصیلات آموزشگاهی تاکید داشته اند و این به علت اثرپذیری مهارت های سازگاری اجتماعی از قابلیت های استرس فرد است که میتواند درجریان رشد خود را نشان دهد. بنابراین، با توجه به اهمیت بیماری دیابت در تغییر استرس و سازگاری رفتارها، این مطالعه به منظور بررسی میزان رابطه ی استرس ادراکی، سازگاری اجتماعی و پرخاشگری در دانش آموزان دیابتی دوره دوم متوسطه شهر زابل انجام شده است. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی دانش آموزان مقطع دبیرستان شهرستان زابل بودند که با توجه به میزان برآورد حجم آماری و روش پژوهش که توصیفی از نوع همبستگی بود. از میان آنان، 150 نفر( 50 نفر 15 تا 16 سال پایه ی اول دبیرستان، 50 نفر 17 تا 18 سال پایه ی دوم دبیرستان، 50 نفر 18 تا 19 سال پایه ی سوم دبیرستان) به شکل نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای گزینش شدند. فرض اصلی این پژوهش، این بود که بین استرس ادراکی با سازگاری اجتماعی در دانش آموزان دیابتی دوره دوم متوسطه شهر زابل رابطه ی معناداری دارد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که بین استرس و سازگاری اجتماعی رابطه معنادار است. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که بین میانگین نمره های سازگاری اجتماعی و میانگین نمره های استرس در سه گروه تفاوت معناداری وجود ندارد P<0/05 بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که کنترل استرس میتواند در تربیت مهارت های اجتماعی و سازگاری اجتماعی نوجوانان موثر واقع شود

استرس ادراکی، سازگاری اجتماعی، پرخاشگری، دانش آموزان دیابتی