مدیریت اسلامی

مبنا و پایه مدیریت دینی و اسلامی مبتنی بر آمیختگی معرفت و محبت است، به یقین مدیری لایق و تواناست که بتواند به رسوخ در قلب کارکنان خود آنها را به تلاش و کوشش پیگیر وادار نماید زیرا محبت و ایجاد علاقه در انسان ها از ارکان حیات طبیعی جوامع انسانی است و می تواند به عنوان یکی از عوامل افزایش دهنده کیفی در سطح یک سازمان و ا داره باشد. با ایجاد عشق و باورهای قلبی، انسان با تمام وجودش به کار د دل می بندد و در راه رسیدن به اهداف تلاش می کند. در واقع باید گفت روح حاکم بر سازمان و مجموعه قوانین عشق و محبت و باورهای قلبی است که هدایت گر و ضامن اجرای قوانین است. در مدیریت اسلامی بخشی از هزینه ها و نیروهایی که در نظام های دیگر صرف کنترل و بازرسی و اطلاعات و ضد اطلاعات می شود در راه ارتقای فرهنگی و رشد معنوی کارکنان به کار گرفته می شود تا با تقویت روحیه دینی و تقوا و خدا ترسی، عامل کنترل کننده درونی در افراد بوجود آید و ضمن تامین اهداف سازمان ، رشد و ترقی و تعالی معنوی انسان ها نیز حاصل گردد. فرهنگ و معنویات انسان ها بالا می رود و به دیگر سخن انسانیت ایشان تکامل می پذیرد و هدف اصلی از آفرینش بشر (یعنی تکامل روحی و معنوی آزادانه و آگاهانه) بیشتر و بهتر تحقق می یابد. مدیری که با اخلاق اسلامی و با روح توکل بر خدا و اعتماد بر قدرت بی نهایت الهی تربیت یافته است هنگام بروز خطرها و بحران ها خود را نمی بازد و متانت و ارامش خود را از دست نمی دهد و طبعات چنین مدیری تصمیم های عاقلانه تر و سنجیده تر اتخاذ می کند و بهتر می تواند روحیه کارمندان و زیردستان را تقویت کند و ایشان را به فرجام نیک، امیدوار ساخته از یاس و نومیدی و خودباختگی نجات دهد. و نیز چنین دیگر، با رفتار متواضعانه و فروتنانه و با دلسوزی ها و مهربانی های مخلصانه، علاقه کارمندان را جلب کند و در نتیجه ، بازده کار افزایش می یابد بدون اینکه نسبت به کسی ستمی روا داشته شود.

Keywords:

مدیریت اسلامی , اخلاق اسلامی , رشد معنوی , روحیه دینی , نومیدی , باورهای قلبی