سیاست در اسلام

اسلام دین سیاست است قبل از اینکه دین معنویات باشد. اسلام همان طوری که به معنویات نظر دارد و همان طوری که به روحیات نظر دارد و تربیت دینی می کند و تربیت نفسانی می کند و تهذیب نفس می کند، همان طور هم به مادیات نظر دارد و مردم را تربیت می کند در عالم که چطور از مادیات استفاده کنند و چه نظر داشته باشند در مادیات. اسلام مادیات را همچون تعدیل می کند که به الهیات منجر می شود. اسلام در مادیات به نظر الهیات نظر می کند در الهیات به نظر مادیات نظر می کند. اسلام جامع ما بین همه جهات است اسلام فقط عبات نیست، فقط تعلیم و تعلم عبادی و امثال اینها نیست، اسلام سیاست است اسلام از سیاست دور نیست. اسلام ، یک مملکت، یک حکومت بزرگ به وجود آورده است، یک مملکت بزرگ به وجود آورده ا ست اسلام یک رژیم است، یک رژیم سیاسی است، منتهی سایر رژیم ها از بسیاری از امور غافل بودند و اسلام از هیچ چیز غافل نیست یعنی انسان را تربیت می کند به همه ابعادی که انسان دارد: بعد مادی دارد راجع به بعد مادی تصرفاتی دارد، بعد معنوی دارد راجع به معنویات صحبت می کند. اسلام دین سیاست است دینی است که در احکام او، در مواقف او، سیاست به وضوح دیده می شود. سیاست خدعه نیست، سیاست یک حقیقتی است سیاست یک چیزی است که مملکت را اداره می کند، خدعه و فریب نیست، اینها همه اش خطا است اسلام، اسلام سیاست است حقیقت سیاست است خدعه و فریب نیست. اسلام یک چیزی ن یست که برای یک طرف، قضیه را فکر کرده باشد. اسلام در همه اطراف قضایا حکم دارد تمام قضایای مربوط به دنیا، مربوط به سیاست، مربوط به اجتماع، مربوط به اقتضاد، تمام قضایای مربوط به آن طرف قضیه که اهل دنیا از آن بی اطلاع اند. ادیان توحیدی آمده اند که برای اینکه هر دو طرف قضیه را نگاه بکنند و طرح بدهند. نسبت به هر دو طرف قضیه آنها حکم دارند، طرح دارند، این طور نیست که یا این طرف را و از آن طرف غافل باشند یا آن طرف و از این طرف غافل باشند.

Keywords:

اسلام , سیاست , غافل , الهیات , مادیات , معنویات