خوش بینی، مولفه ای از روان شناسی مثبت گرا؛ دیدگاه قرآن و روانشناسی

موضوع: یکی از ویژگی های مثبت انسان که هم در رشد و تکامل خود او نقش مهمی دارد خوش بینی است. موضوع پژوهش حاضر بررسی خوش بینی، مولفه ای از روان شناسی مثبت گرا؛ ازدیدگاه قرآن و روان شناسی است. هدف روان شناسی مثبت گرا شناسایی سازه ها و شیوه هایی است که در نهایت باعث بهزیستی انسان و سازگاری هر چه بیشتر افراد با تهدیدهای زندگی می گردد. هدف: هدف این مقاله بررسی و شناسایی خوش بینی از مولفه های روان شناسی مثبت نگر در قرآن کریم می باشد. روش تحقیق: پژوهش حاضر یک پژوهش مروری بوده که بر اساس بررسی های مروری قرآن، متون و تفاسیر اسلامی، کتب و مقالات علمی و با استفاده از روش کتابخانه ای انجام پذیرفته است. دستاوردهای مقاله: در این پژوهش مولفه خوش بینی در ابتدا از دیدگاه روانشناسی و سپس قرآن کریم مورد بحث قرار می گیرد. تعریف خوش بینی در روان شناسی، نظریه های خوشبینی، پیامدهای خوش بینی مورد بحث قرار می گیرند. خوش بینی نیک انگاری درباره خداوند، فعل و انفعالات جهان و نیز پندار و گفتار و کردار انسان ها و خود است. از آنجا که نشاط، آرامشدر زندگی و جامعه و سلامتی دین در سایه خوش بینی حاصل می شود به این موضوع از منظر قرآن به عنوان یک کتاب کامل و آسمانی پرداخته می شود. این مقاله در نظر دارد با کمک علم روان شناسی به بررسی و تحلیل خوش بینی در قالب اقسام خوش بینی، فرق آن با ساده لوحی، آثار و نتایج خوش بینی و بدبینی، و افراد مثبت اندیش و روش های تقویت خوش بینی بپردازد. با مطالعه عمیق و تدبر در قرآن کریم درمی یابیم که قرآن منبع غنی روان شناسی مثبت گراست و همچنین دارای آموزه های عمیقی است که هم راستا با یافته های علمی و بهتر بگوییم جلوتر از این یافته های علمی اند.

Keywords:

خوش بینی , بدبینی , روان شناسی مثبت گرا , قرآن