رابطه بین شادکامی سازمانی با انگیزه پیشرفت دبیران متوسطه شهر تهران

سلامت روان عامل مهمی در شادکامی جسمی، روانی و رفاه است که منجر به احساس خوشی و افزایش توانایی افراد در تحمل فشارهای معمول زندگی و افزایش اثربخشی و کارآیی در محیط کار و اجتماع است از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شادکامی سازمانی و انگیزه پیشرفت در بین کلیه معلمان زن مقطع متوسطه شهر تهران می باشد. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی – پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه معلمان زن مقطع متوسطه شهر تهران هستند که طبق استعلام به عمل آمده از اداره آموزش و پرورش 1000 نفر می باشندکه تعداد 277 نفر با استفاده از فرمول کوکران و از طریق روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از دو پرسشنامه شادکامی سازمانی آکسفورد و انگیزش پیشرفت هرمنس جهت گردآوری اطلاعات مربوط به تحقیق استفاده شده است. نتایج با استفاده از آماره های توصیفی و در بخش استنباطی با استفاده از تحلیل رگرسیون، روش مدل معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار لیزرل مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که ابعاد شادکامی سازمانی، از جمله رضایت از زندگی، خلق مثبت، سلامت روان، عزت نفس، خودکارآمدی، خودپنداره و امیدواری بر انگیزش پیشرفت در جامعه مورد بررسی تاثیر گذار بود. پیشنهاد می شود بر اساس نتایج پژوهشی حاضر با طراحی دوره های آموزشی شادکامی به افزایش انگیزه معلمان کمک شود تا سازمان آموزش و پروش بتواند از مزایای این افزایش انگیزه بهره مند شود.

Keywords:

شادکامی سازمانی , انگیزه پیشرفت , سلامت روان , رضایت از زندگی , خودکارآمدی , امیدواری