بررسی رابطه بین سبک رهبری تعاملی و توانمندسازی کارکنان (مورد مطالعه مدیران شهرداری منطقه 15 تهران)

رویکردها و نظریه های مطرح شده در موضوع رهبری، فراوان و در برخی موارد متضادند که نشان از ماهیت و مفاهیم در حال تغییر رهبری دارد. به طور کلی رویکردها و نظریه های رهبری را می توان در چهار بخش کلی مشتمل بر نظریه ها و رویکردهای شخصیتی؛ رفتار رهبری؛ رهبری اقتضایی و نظریه ها و رویکردهای جدید رهبری طبقه بندی کرد. در این پژوهش بر رویکرد رفتاری رهبران تاکید می شود و سبک رهبری تعاملی از منظر دانش، مهارت و نگرش مدیران در ارتقا و توانمند سازی کارکنان مورد بررسی، مقایسه و تحلیل قرار گرفته شد. در این پژوهش بر رویکرد رفتاری رهبران تاکید می شود و سبک رهبری تعاملی از منظر دانش، مهارت و نگرش مدیران در ارتقا و توانمند سازی کارکنان مورد بررسی، مقایسه و تحلیل قرار گرفته شد. این پژوهش با هدف تبیین رابطه سبک رهبری تعاملی مدیران با توانمندسازی کارکنان انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه مدیران شهرداری منطقه 15 (مرتبه یک تا شش) دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد و بالاتر به تعداد 200 مدیر و کلیه کارکنان رسمی، قراردادی و پیمانی دارای مدرک کارشناسی و بالاتر شامل 1500 نفر می باشند که به روش نمونه گیری طبقه ای شامل 306 کارمند و 131 مدیر انتخاب شده اند. در مرحله بعد با استفاده از تحلیل تاییدی عاملی به بررسی روایی سازه متغیرهای تحقیق پرداخته شد و با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون وجود رابطه بین متغیرهای وابسته و مستقل و آزمون رگرسیون به منظور تعیین میزان پیش بینی کنندگی متغیرها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و از رگرسیون گام به گام برای بررسی توان پیش بینی متغیر مستقل استفاده شده است. نتایج نشان داد که میان مولفه های مهارت و دانش سبک رهبری تعاملی با توانمندسازی کارکنان رابطه معناداری وجود دارد ولی بین مولفه نگرش و توانمندسازی رابطه معناداری شناسایی نشد.

Keywords:

سبک رهبری , رهبری تعاملی , توانمندسازی کارکنان , دانش , نگرش و مهارت های مدیران