اثر تعاملی ترکیب ال- آرژنین و تمرین هوازی بر شاخص های آنتی اکسیدانی MDA(مالون دی آلدهید) و GSH (گلوتاتیون) موش های نردیابتی شده

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تعاملی ترکیب ال- آرژنین و تمرین هوازی بر شاخص های آنتی اکسیدانی MDA (مالون دی آلدهید)GSH (گلوتاتیون) موش های نردیابتی شده. روش بررسی: 38 سر موش نر(سن: 12 هفته، وزن 26/7±314 گرم) در درجه حرارت 23-20 درجه سانتی گراد و چرخه روشنایی-تاریکی 12 ساعت و به تعداد 10 راس (گروه کنترل 8 راس) در هر قفس پرورشی با آب و غذای استاندارد بطور آزادانه ، نگهداری شدند. همه آزمایشهای رفتاری از ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر انجام شد. نمونه ها به طور تصادفی در 4 گروه (کنترل سالم n=6، گروه مصرف ال آرژنین n=6، گروه تمرین هوازی n=6 گروه تمرین هوازی ومصرف مکمل ال آرژنین n=6) مورد مطالعه قرار گرفتند. به غیر از گروه کنترل سالم،بقیه گروه ها بوسیله تزریق استرپتوزتوسین (STZ) دیابتی شدند، گروه تمرین هوازی و گروه مصرف مکمل ال آرژنین و تمرین هوازی روی تردمیل با سرعت 1 /10متر در دقیقه با شیب صفر درجه به مدت 5 جلسه در هفته و 15 دقیقه در روز شروع پس هر روز 1 متر در دقیقه به سرعت و 5 دقیقه به مدت تمرین اضافه می شود تا در پایان 7 روز سرعت به 16/1 متر بر دقیقه و مدت به 45 دقیقه می رسد. گروه مصرف مکمل ال آرژنین و گروه مصرف مکمل ال آرژنین و تمرین هوازی به مدت 4 هفته و روزانه به میزان 1 گرم به ازای هر کیلو گرم از وزن بدن مکمل ال آرژنین را به صورت خوراکی دریافت کردند. بعد از ساعت ازآخرین جلسه تمرین و گاواژ مکمل ال آرژنین، حیوانات با ماده کلروفرم بیهوش شده و پس از برش قفسه صوری اقدام به خون گیری مستقیم از قلب حیوان گردید. نمونه های خونی به مدت 10 دقیقه و باسرعت دور در دقیقه سانتریفوژ شده و سرم جدا گردید تا غلظت مالون دی آلدهید و گلوتاتیون احیاشده مورد بررسی قرار گیرد. .برای آزمون فرضیه ها ازآزمون تحلیل واریانس دو عاملی2×2 (تمرین × مکمل) در سطح (p> 0/05) استفاده گردید.نتایج آزمون به وسیله جدول شاپیرو- ویلک تحلیل گردید. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که با ترکیب مکملگیری ال- آرژنین به صورت خوراکی هر دو شاخص آنتی اکسیدانی MDA – GSH افزایش معنی داری داشته است با این تفاوت که, شاخص آنتی اکسیدانی GSH افزایش و MDA کاهش یافته است. با اعمال تمرینات ورزشی شاخص آنتی اکسیدانی GSH معنی دار بوده و تاثیر افزایشی بر بهبود ظرفیت آنتی اکسیدانی تام موش های دیابتی دارد, اما تمرینات ورزشی شاخص آنتی اکسیدانی MDA را تغییر چندانی نداده و معنی دار نیست وتقریبا یکسان باقی می ماند. تمرین هوازی همراه با مصرف مکمل ال- آرژنین شاخص های آنتی اکسیدانی GSH - MDA رت های نر بالغ دیابتی شده , را تغییر چندانی نداده و در سطوح تمرین و بی تمرینی یکسان می ماند. نتیجه گیری: با توجه به مطالعه حاضر به نظر میرسد که بتوان از ترکیب ال آرژنین در کنار تمرین هوازی یا در موارد حاد بدون تمرین به منظور افزایش آنتی اکسیدان های سرمی بیماران دیابتی بهره برد و مشکلات متعاقب با این بیماری را کاهش داد با توجه به اینکه تمرین ورزشی، که شامل اجزایی به منظور بهبود آمادگی قلبی - عروقی و قدرت عضلانی طراحی میشود، نتایج مطالعات نشان میدهد که بیشتر از 4 ساعت تمرین در هفته، حتی بدون کاهش وزن، با کاهش معنی داری در خطر دیابت همراه است . بعضی از تاثیرهای سودمند برنامه ورزشی شامل کاهش چربی احشایی و افزایش توده عضلانی است. بیماران دیابتی مکمل ال – آرژنین را می توانند مورداستفاده قرار دهند ,زیرا باعث کاهش زمان ترمیم زخم ها ,کمک به افزایش حساسیت و عملکرد انسولین , باعث بهبود و تقویت سیستم ایمنی بدن می شودو همچنین این مکمل ال - آرژنین فشار خون را کاهش میدهد. علی رقم اینکه تمرین هوازی شاخص آنتی اکسیدانی GSH را افزایش می دهد . اما در بقیه سطوح تاثیر منفی نداشته اما تغیر زیادی هم ایجاد نکرده است. لذا بنظر میرسد طبق این پووهش بارگیری مکمل ال آرژنین و تمرین هوازی برای بیماران دیابتی ممناعتی ندارند و شاخص های آنتی اکسیدانی را تحت تاثیر مثبت یا در سطوحی یکسان نگه داشته اند. همچنین برای نتیجه گیری بهتر از تمرینات ورزشی در بیماران دیابتی به ویوه در مواردی که هدف بهبود ظرفیت آنتی اکسیدانی و نهایتا جلوگیری از بروز بیماری های خود ایمن و کاهش ریسک بیماری های قلبی , جلوگیری از تخریب سلول های خونی و بافت ها درنتیجه فشار اکسایشی حاصل از سوخت ناقص اکسیون در چرخه میتوکندریایی است، از مکملگیری ال آرژنین به عنوان یک عامل موثر استفاده میشود.تمرینات ورزشی برای بیماران دیابتی مفید است زیرا عدم تحرک باعث افزایش وزن و حاد شدن بیماری میگردد.