رابطه بین سبک رهبری تحول گرا و عمل گرا با اثربخشی معلمان تربیت بدنی زن دوره دوم متوسطه شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش، تعیین رابطه بین سبک رهبری تحول گرا و عمل گرا با اثربخشی معلمان تربیت بدنی زن دوره دوم متوسطه شهر تهران بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق تمامی معلمان تربیت بدنی زن شهر تهران بودند. برای تعیین نمونه آماری از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای استفاده شد. حجم نمونه آماری برابر 230 نفر تعیین شد. از پرسشنامه اثربخشی جایارامان (2013) با پایایی آن α = 0/88 و پرسشنامه رهبری تحول آرین باس و آولیو (2000) با پایایی α= 0/95 ، به عنوان ابزار تحقیق استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و استنباطی (کولموگروف اسمیرنوف و ضریب همبستگی پیرسون) با استفاده از نرم افزار SPSS 21 استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد: بین سبک های رهبری عملگرا و تحولگرا و ابعاد اثربخشی معلمان تربیت بدنی زن شهر تهران رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. شرکت کنندگان در تحقیق دارای اثربخشی خود را بالاتر از میانگین بودند. مقدار ضریب همبستگی بین سبک رهبری عملگرا با اثربخشی و تمامی خرده مقیاس های آن کمتر از میزان / مقدار ضریب همبستگی بین سبک رهبری تحولگرا با اثربخشی و تمامی خرده مقیاس های آن بود.

Keywords:

اثربخشی معلم , سبک های رهبری عملگرا و تحولگرا , معلمان تربیت بدنی زن