زهرا هادی مقدم - گروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
علی اصغر نورسته - استاد تمام گروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

مقدمه: در حرکات ورزشی تکرار حرکات به صورت مکرر به چشم میخورد. حرکات تکراری قامت انسان را مستعد پذیرش ناهنجاری هایی میکند. رشته های ورزشی به دلیل خصوصیات ویژه منحصر به فرد می تواند ناهنجاری های مختلف را در افراد سبب شود. بنابراین هدف تحقیق حاضر مقایسه نیمرخ ساختاری بالا تنه و عملکرد اندام فوقانی در ورزشکاران زن والیبالیست، بسکتبالیست و هندبالیست است. روش تحقیق: جامعه آماری پژوهش افراد والیبالیست، بسکتبالیست، هندبالیست استان گیلان است که از هر گروه والیبالیست (سن: 3/65±21/8، قد: 6/16±170/28 ، وزن: 8/13± 66/73 )، بسکتبالیست (سن:2/74±19/8، قد: 5/78± 166/15 ، وزن:8/64±60/47) و هندبالیست( سن:2/3±20/5 ، قد: 5/63±164/95، وزن: 8/45±63/05 )20 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. متغیرهای مورد مطالعه در این پژوهش سر به جلو، کج گردنی، شانه به جلو، شانه نابرابر، کایفوز،لوردوز، تعادل اندام فوقانی، زنجیره حرکتی بسته می باشند. برای توصیف داده ها از آمار توصیفی و برای تفسیر داده ها از آنالایز واریانس و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. نتایج: در متغیر شانه به جلو بین هندبالیست ها و والیبالیست ها(P=0/016) و تعادل اندام فوقانی سمت برتر بین بسکتبالیست ها و هندبالیست ها( P=0/006) و والیبالیست ها و هندبالیست ها (P=0/011) و تعادل اندام فوقانی سمت غیر برتر بین بسکتبالیست ها و هندبالیست ها (P=0/002) تفاوت معنی داری وجود دارد. بین دیگر متغیر ها تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق والیبالیست ها بیشترین شانه به جلو را دارند، تعادل اندام فوقانی بسکتبالیست ها نسبت به دیگر گروه ها بهتر بوده، اما در سمت غیر برتر والیبالیست ها تعادل بهتری از خود نشان دادند.

والیبالیست، بسکتبالیست، هندبالیست، ساختاری، تعادل