بررسی رابطه لباس با شخصیت پردازی در داستان های صمد بهرنگی

شخصیت پردازی یکی از عناصر اصلی در داستان نویسی به شمار میرود که از آن قهرمانان داستان را معرفی کرده وبه آنها چهره واقعی می بخشد. نویسنده با پرداختن به ر پرداختن به رفتار،شیوه زندگی ،نوع پوشش ومحیط زندگی و....قهرمان داستان را از آغاز تا پایان داستان به خواننده می شناساند. در ین مقاله به بررسی شخصیتها در داستان های صمد بهرنگی وطرزپوشش آنها پرداخته می شود چون صمد توجه خاصی به نوع پوشش قهرمان قصه هایش دارد و در اکثر داستان هااز این مسئله استفاده کرده وتفاوت طبقه اجنماعی را یادآور شده است . بهرنگی داستانهایش با استفاده از نشانه ها ونمادها معنا را به خواننده منتقل می کند ولی پیچیدگی بین این نشانه ها ونمادها وجود دارد که با استفاده از آنها مانند همین نوع پوشش شخصیت ها وهمچنین قدرت تخیل قوی وتجربه های حسی و روانی خود واقعیت جامعه را به خواننده القاء می کند واز همین نشانه ها میتوان به فرهنگ جامعه زمان نویسنده پی برد .

Keywords:

نشانه , لباس , طبقه اجتماعی , صمد بهرنگی , داستان های صمد , لباس های شندرپندر