صفی اله صفایی
موسی آروین

هدف: هدف این پژوهش تعیین رابطه بین میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی با بحران هویت در بین دانشجویان دانشگاه پیام نور همدان است. روش: این پژوهش از نوع پژوهش های همبستگی است و جامعه آماری آن کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور همدان در سال تحصیلی 97-1396 می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 360 نفر به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شدند. حجم نمونه نیز بر اساس فرمول کوکران تعیین شد. برای سنجش میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که دارای 11 سوال است که آلفای کرونباخ آن 81/0 به دست آمد و روایی آن مورد تایید قرار گرفت. برای ارزیابی بحران هویت نیز از پرسشنامه 19 سوالی محقق ساخته استفاده گردید که آلفای کرونباخ آن 87/0 محاسبه شد و روایی آن مورد بررسی قرار گرفت و تایید شد. داده های جمع آوری شده با محاسبه ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیلها نشان داد ضریب همبستگی بین میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی با بحران هویت ملی 69/0، بحران هویت فرهنگی 21/0 و بحران هویت دینی 52/0 می باشد که همگی در سطح 05/0 و 01/0 معنادار هستند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که دانشجویان هر چه بیشتر از شبکه های اجتماعی مجازی استفاده کنند بحران های بیشتری را در ابعاد مختلف هویت تجربه می کنند. از این رو با کنترل ساعات استفاده از فضای مجازی می توان تا حدی بحران هویت را در بین دانشجویان مهار نمود.

شبکه اجتماعی، فضای مجازی، بحران هویت