نوید سعیدی رضوانی - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی قزوین
نگین احدی - دانشجوی دکتری شهرسازی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی قزوین

فرسودگی واقعیتی است که تاکنون بیشتر شهرهای با سابقه و تاریخی ایران، تحت تاثیر آن قرار گرفته اند. آنچه مسلم است، دراین گونه شهرها این مسئله، رشد بافت شهری را مختل کرده و آن را به پیرامون سوق میدهد و بنابراین افزون بر نابودی بافت های درونی و با سابقه ی شهری، هزینه های هنگفتی را با ایجاد بافت های نو ظهور بر گردن شهر تحمیل می کند. تا قبل ازجریان ناشی از انقلاب صنعتی، تغییرات جوامع شهری بسیار نامحسوس بوده و به تبع آن کالبد شهرها نیز با دگرگونی قابل توجهی مواجه نبود. همگام با تغییرات اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و فناوری های جدید، بافت های شهری با تغییر شکل و شالوده مواجه شد، چرا که شهر نیز همچون سایر پدیده های مصنوع انسان ساخت در طول زمان دچار تغییر و تحول و رشد وتوسعه می گردد. شهر کرمانشاه حدود 1260 هکتار بافت فرسوده دارد، با توجه به گستردگی بافتهای فرسوده رسیدن به شاخصهای پایدار کالبدی امری بسیار حیاتی و مهم است که مورد بررسی قرار گرفته، در این مقاله به بررسی موردی محله فیض آباد کرمانشاه پرداخته شده است، روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و از طریق مطالعات اسنادی و میدانی اطلاعات گردآوری شده است، در این راستا شاخصهایی همچون کیفیت ابنیه و کیفیت مصالح مورد استفاده را ارزیابی کرده ایم، مهاجرت از بافت قدیم، آسیبهای اجتماعی بالا در مناطق فرسوده و حواشی شهر و سایر عوامل دیگر باعث شده است که سیمای کالبدی منظم و ایده آلی را شاهد نباشیم، بنابراین در این پژوهش سعی کرده ایم که نوسازی بافتهای فرسوده با توجه به مقوله توسعه کالبدی پایدار مورد بررسی قرار بگیرد.

بافت فرسوده، نوسازی، توسعه پایدار، شهر کرمانشاه، فیض آباد