تاثیر آپومورفین (آگونیست دوپامین) بر رفتار ترس رت های تحت انزوای اجتماعی

انزوای اجتماعی اولیه زودرس بر رفتار حیوانات بالغ و پاسخ بآنها به داروهای روانگردان تاثیر می گذارد. دوپامین نقش مهمی در ترس و اضطراب دارد. ا ین مطالعه با هدف تعیین تاثیر استرس جدایی اجتماعی بر رفتار ترس در موش های صحرایی نر تحت درمان با آگونیست دوپامین (آپومورفین) انجام شد. 24 موش صحرایی (پس از 23 روز) انتخاب و برای 6 هفته در قفس های جداگانه با بافرهای پلاستیکی سیاه قرار داده شد. موش ها به یک گروه هشت تایی تقسیم شدند. هشت موش در یک گروه (گروه کنترل) قرار گرفتند و بقیه در قفس های انفرادی قرار گرفتند: یک موش نر در هر قفس. در گروه 1 یا گروه کنترل (شرایط اجتماعی) هشت موش صحرایی در یک قفس قرار گرفتند. آنها حامل سالین دریافت کردند و رفتار ترس آنها در طی پنج دقیقه ثبت شد. در گروه 2 هشت موش در قفس های جداگانه و هر قفس یک موش (شرایط انزوای اجتماعی) قرار گرفتند و آگونیست دوپامین را دریافت نکردند. رفتار ترس آنها نیز برای مدت 5 دقیقه ثبت شد. گروه 3: موش های دریافت کننده اگونیست دوپامین با دوز 0/08 میلی گرم بر کیلوگرم بصورت تزریق زیرجلدی در قفس های جداگانه و تحت شرایط انزوای اجتماعی قرار گرفتند و رفتار ترس بمدت 5 دقیقه ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS13، آنالیز واریانس، آزمون توکی و آزمون t زوج تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان می دهد که پس از آزمایش گروه هایی که داروی آپومرفین دریافت کردند زمان ورود به بازوی باز به طور قابل توجهی بالاتر از گروه کنترل و گروه انزوای اجتماعی است (p ≤0/001). یافته های این تحقیق نشان می دهد که با افزایش دوز آپومورفین کاهش قابل ملاحظه ای در رفتار ترس و اضطراب در شرایط انزوای اجتماعی دیده می شود.

Keywords:

آپومورفین , آگونیست , دوپامین , انزوای اجتماعی , ترس