چالش های مدیریت باغات پسته در ایران

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 544

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IAUFALABIO03_084

تاریخ نمایه سازی: 8 تیر 1398

Abstract:

پسته با نام علمی Pistacia vera متعلق به خانواده سماق (Anacardiaceae) می باشد که ارزش غذایی و داوریی فراوانی دارد. منشاا اولیه پسته منطقه ای بین ایران، افغانستان و ترکمنستان می باشد. پسته گیاهی پایا، دوپایه، دیپلوئید (2n=2x=30) و متعلق به خانواده سماق می باشد، این خانواده از 75 جنس و 600 گونه تشکیل شده است. کشور ایران با بیش از 400 هزار هکتار باغ پسته بزرگترین تولید کننده و صادر کننده پسته در جهان می باشد، ولی به دلیل عدم رعایت برخی از اصول علمی با چالش ها و مشکلاتی روبرو است که باعث گردیده تا کشور امریکا به عنوان یک رقیب برای این محصول در بازار جهان مطرح شود که این چالش ها عبارتند از: 1- عدم آگاهی کشاورزان از ارقام تجاری و تطابق خصوصیات آنها با شرایط آبی و خاکی و اقلیمی مناطق پسته کاری جدید 2- عدم همااهنگی تعداد پایه گرده افشان با پایه های مادری که طبق بررسی ها در امریکا 1 به 8 می باشد ولی در ایران 1 به حدود 190 می باشد، 3- عدم همزمان بودن گرده افشانی پایه های پدر و مادر، 4- عدم یکنواختی پایه ها به دلیل تفرق ژنتیکی، 5- عدم انتخاب پایه مناسب به شرایط اقلیمی مناسب منطقه کشت، 6- عدم رعایت اصول تغذیه، 7- عدم رعایت زمان آبیاری، 8- عدم رعایت زمان مناسب برداشت، 9- عدم رعایت اصول مبارزه با آفات و بیماری ها، 10- عدم رعایت شخم مناسب پایه درختان، 11- عدم رعایت اصول صحیح هرس، 12- عدم اطلاع از بیماری گموز، 13- عدم آگاهی و اطلاع لازم جهت استفاده از اصول مکانیزاسیون و غیره از چالش مهم و اساسی در باغات پسته در ایران می باشد که در این زمینه لازم است متخصصین اطلاع و آموزش های لازم جهت هرچه بهتر بهره وری از این نعمت الهی در اختیار کشاورزان قرار دهند.

Authors

قنبر لایی

گروه کشاورزی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران