مکانیزم ایجاد همکاری گره ها جهت بهبود مصرف انرژی در شبکه های سلولی

شبکه های سلولی چند گامی، دارای معماری توسعه یافته ای هستند که از قابلیت های شبکه های Ad-Hoc جهت افزایش کارایی خود استفاده می کنند. برخلاف شبکه های سلولی تک گامی ، در این نوع شبکه ها چالش های مختلفی وجود دارند که مانع از پیاده سازی کارای شبکه می گردند. از جمله این چالش ها، وجود گره های خودخواه می باشد؛ این گره ها با خودداری از ارسال مجدد بسته ها به دلیل مصرف شدن منابع آنها (از جمله انرژی) موجب پایین آمدن راندمان شبکه می گردند. جهت برقراری همکاری هرچه بیشتر گره ها، در اینجا به ارائه مکانیزمی مبتنی بر تخصیص پاداش و یا شارژ گره ها می پردازیم. مدل سازی ها نشان می دهند که روش پیشنهادی تاثیر به سزایی در افزایش کارایی شبکه دارد و همچنین در برابر تهدیدات امنیتی مقاوت مناسبی از خود نشان می دهد ضمن اینکه سربار ناشی از این روش، قابل قبول خواهد بود.

Keywords:

شبکه های سلولی , همکاری , انرژی , امنیت , گره های خودخواه